1. Jehowo Boże, chylę skroń i wołam:

Usłysz mnie!

Bolesne rany jątrzą się,

brzemiona muszę nieść.

Gdy smutne myśli tłoczą się,

gdy dzień okryła noc,

ach, pociesz mnie, wyciągnij dłoń,

ku Tobie wznoszę głos.

2. Pociechy w Twojej Księdze szukam,

by ukoić żal.

Mych uczuć tam dostrzegam sens,

ich nie wysłowię sam.

Racz ufność w duszę słabą wlać

— potężna moc Twych słów!

Ty miłość masz, co większa jest

niż serca ziemskich sług.