1. Ty znasz, Jehowo, moje drogi,

wiesz, kiedy śpię i kiedy witam dzień.

Ty nawet znasz najskrytsze moje myśli

i słyszysz każde słowo, widzisz każdy gest.

To Ty w najgłębszych miejscach ziemi

utkałeś mnie — jam dzieło Twoich rąk.

I wcześniej sam spisałeś moje cząstki.

Jak wielka Twoja wiedza, jak ogromna moc!

Zdumiewa mnie i budzi lęk Twa mądrość.

I dusza ma tak dobrze o tym wie.

Gdy w mroczne dni niepewnie stawiam kroki,

Twój święty duch rozproszy strachu cień.

Czyż mogę uciec przed Jehową?

Czy schowam się, gdzie Twój nie sięga wzrok?

Nie skryją mnie niebiosa ani Szeol,

ni mórz głębiny, ani najciemniejszy mrok.