Budzi się nowy dzień, słońce wstaje, ja też.

I choć morzy mnie sen,

ruszam już. Głosić czas.

Modlę się.

Co rusz ktoś mija mnie, a ja uśmiech mu ślę.

Ten przystanie, ten nie,

ale wciąż będę prawdę im nieść.

Kończy się długi dzień, słońce już chowa się.

Choć sił brak, w sercu żar,

w oczach błysk, radość mam.

Modlę się.

Bo ja kocham tak żyć — z całych sił Boga czcić

i wciąż dzięki Mu słać.

Robić to ile tchu już co dnia.