1. To wreszcie jest kość z kości mych,

ktoś, kogo kocham, z kim pragnę żyć.

Nie dwojgiem, lecz jednym ciałem

na zawsze chcemy być.

Łączy nas więź jak mocny sznur,

o nią pragniemy dbać dzień po dniu.

Jehowa stworzył małżeństwo.

Dał nam miłości wzór.

Razem już będziemy Boga czcić,

naśladować Go,

w miłości żyć, zgodnie żyć.

Niech każde z nas spełnia swój ślub,

by cieszył nas miłości tej cud.

Z radością sławmy Jehowę —

niech nasza miłość trwa, niech trwa.