Materiały źródłowe do periodyku Chrześcijańskie życie i służba — program zebrań

© 2024 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania

2-8 WRZEŚNIA

SKARBY ZE SŁOWA BOŻEGO | PSALMY 79-81

Okazuj miłość wspaniałemu imieniu Jehowy

ijwbv 3, ak. 4, 5

Rzymian 10:13 — ‛Każdy, kto będzie wzywał imienia Pańskiego’

W Biblii wyrażenie „wzywać imienia Jehowy” znaczy coś więcej niż tylko poznać imię Boże i używać go podczas oddawania Mu czci (Psalm 116:12-14). Chodzi też o to, żeby ufać Bogu i szukać u Niego pomocy (Psalm 20:7; 99:6).

Imię Boże było ważne dla Jezusa Chrystusa. Pierwsze słowa podanej przez niego modlitwy wzorcowej brzmią: „Nasz Ojcze w niebie, niech będzie uświęcone Twoje imię” (Mateusza 6:9). Jezus pokazał również, że jeśli chcemy żyć wiecznie, to musimy poznać i kochać Jehowę oraz być Mu posłuszni (Jana 17:3, 6, 26).

Wyszukujemy duchowe skarby

it-1 s. 1026

Józef

Imię Józefa wyróżnione. Ze względu na szczególną pozycję Józefa wśród synów Jakuba jego imię niekiedy bywa używane w odniesieniu do wszystkich plemion izraelskich (Ps 80:1) lub do tych, które mieszkały na terenie królestwa północnego (Ps 78:67; Am 5:6, 15; 6:6). Pojawia się też w proroctwach. W wizji Ezechiela wspomniano o podwójnym dziedzictwie Józefa (Eze 47:13); jego imię nosiła też jedna z bram miasta o nazwie „Jest tam Jehowa” (Eze 48:32, 35), a w związku ze zjednoczeniem ludu Jehowy powiedziano, iż głową jednej części narodu jest Józef, a drugiej — Juda (Eze 37:15-26). Proroctwo Abdiasza zapowiadało udział „domu Józefa” w zagładzie „domu Ezawa” (Abd 18), a Zachariasz przepowiedział, że Jehowa wybawi „dom Józefa” (Za 10:6). W skład Izraela duchowego zamiast plemienia Efraima wchodzi plemię Józefa (Obj 7:8).

Okoliczność, iż w Objawieniu 7:8 wymieniono Józefa, sugeruje, że proroctwo Jakuba wypowiedziane na łożu śmierci odnosi się także do Izraela duchowego.

9-15 WRZEŚNIA

SKARBY ZE SŁOWA BOŻEGO | PSALMY 82-84

Ceń przywileje, które masz

wp16.6 s. 8, ak. 2, 3

Czego się uczymy od ptaków

Mieszkańcy Jerozolimy dobrze znali jaskółki, które najczęściej gniazdują pod okapami budynków. Niektóre z nich budowały gniazda na terenie świątyni Salomona. Miały tam bezpieczne schronienie, w którym co roku mogły bez przeszkód wychowywać potomstwo.

Kompozytor Psalmu 84, będący potomkiem Koracha, usługiwał w świątyni co pół roku przez jeden tydzień. Widywał wtedy gniazda jaskółek, które mogły przebywać w domu Jehowy przez cały czas. Gorąco pragnął być jak jedna z nich. Wykrzyknął: „Jakże miły jest twój wspaniały przybytek, Jehowo Zastępów! Dusza moja tęskni, wręcz usycha z tęsknoty za dziedzińcami Jehowy. (...) Nawet ptak znalazł sobie dom, a jaskółka dla siebie gniazdo, w którym umieściła swoje młode — twój wspaniały ołtarz, Jehowo Zastępów, Królu mój i Boże mój!” (Psalm 84:1-3). Czy i my razem z naszymi dziećmi odczuwamy podobne pragnienie i cenimy regularne spotykanie się z ludem Bożym? (Psalm 26:8, 12).

w08 15.7 s. 30, ak. 3, 4

Miej wobec siebie rozsądne oczekiwania i zachowuj radość

Podeszły wiek lub kruche zdrowie w pewnym stopniu ograniczają nasze możliwości w służbie dla Jehowy. Jeśli jesteś ojcem lub matką, może masz wrażenie, że ze studium osobistego albo zebrań odnosisz niewielki pożytek, ponieważ większość czasu i energii pochłania ci wychowywanie dzieci. Czy jednak koncentrowanie się na tym, co cię ogranicza, nie przesłania tego, co nadal możesz robić?

Tysiące lat temu pewien Lewita zatęsknił do czegoś nieosiągalnego. Mógł pełnić służbę w świątyni przez dwa tygodnie w roku. Niemniej wyraził skądinąd godne pochwały pragnienie zamieszkania na stałe w pobliżu ołtarza (Ps. 84:1-3). Co pomogło temu wiernemu człowiekowi zachować radość? Uświadomił sobie, że nawet jeden dzień spędzony na dziedzińcach świątynnych to wyjątkowy przywilej (Ps. 84:4, 5, 10). Podobnie my, zamiast skupiać się na swych ograniczeniach, powinniśmy dostrzegać i cenić swoje aktualne możliwości.

16-22 WRZEŚNIA

SKARBY ZE SŁOWA BOŻEGO | PSALMY 85-87

Modlitwa pomaga nam okazywać wytrwałość

w12 15.5 s. 25, ak. 10

Czy odzwierciedlasz chwałę Jehowy?

¹⁰ Jeżeli chcemy odzwierciedlać chwałę Bożą, nie wolno nam też ‛ustawać w modlitwie’ (Rzym. 12:12). Możemy i powinniśmy zabiegać o to, by Bóg pomagał nam służyć Mu we właściwy sposób. W tym celu słusznie prosimy Go o ducha świętego, o więcej wiary, o siły do opierania się pokusom i o umiejętność ‛poprawnego władania słowem prawdy’ (2 Tym. 2:15; Mat. 6:13; Łuk. 11:13; 17:5). Tak jak dziecko ufa ojcu, tak my musimy ufać niebiańskiemu Ojcu, Jehowie. Jeśli prosimy Go, by pomógł nam w pełniejszej mierze udzielać się w służbie, możemy mieć pewność, że to zrobi. Nigdy nie sądźmy, że się Mu naprzykrzamy! Kierujmy do Niego wyrazy wysławiania i dziękczynienia, zabiegajmy o Jego wskazówki, zwłaszcza w chwilach próby, oraz prośmy Go o to, żebyśmy mogli swą służbą przysparzać chwały Jego świętemu imieniu (Ps. 86:12; Jak. 1:5-7).