Większość młodych ludzi nie martwi się kwestią zapewnienia rodzicom opieki zdrowotnej. Przecież całkiem możliwe, że zanim zacznie im szwankować zdrowie, upłynie jeszcze wiele lat.

 Ale co jeśli twoja mama albo tata zaczyna chorować, a ty jesteś jeszcze w okresie dorastania? Poznaj historie dwóch młodych osób, które musiały stawić czoła takiemu wyzwaniu.

•  Historia Emmaline

•  Historia Emily

 Moja mama cierpi na zespół Ehlersa-Danlosa (EDS), przewlekłą, bolesną chorobę, która dotyka stawy, skórę i naczynia krwionośne.

 Nie ma na to lekarstwa i stan mamy w ciągu ostatnich 10 lat się pogorszył. Czasami miała tak złą morfologię krwi, że groziła jej śmierć. Bywało też, że z powodu bólu traciła chęć do życia.

 Ja i moja rodzina jesteśmy Świadkami Jehowy i niesamowitym wsparciem jest dla nas nasz zbór. Na przykład ostatnio dostaliśmy kartkę od jednej dziewczyny, która jest moją rówieśniczką. Napisała, że bardzo nas kocha, i zapewniła, że zawsze możemy na nią liczyć. Wspaniale jest mieć takiego przyjaciela!

 Bardzo pomaga mi Biblia. Jednym z moich ulubionych fragmentów jest Psalm 34:18, gdzie powiedziano, że „Jehowa jest blisko tych, którzy serce mają złamane”. Inny werset, który bardzo lubię, to Hebrajczyków 13:6: „Jehowa jest moim wspomożycielem; nie będę się lękał”.

 Słowa z Hebrajczyków mają dla mnie szczególne znaczenie. Najbardziej się boję, że mama umrze. Tak bardzo ją kocham i jestem wdzięczna za każdy dzień, który mogę z nią spędzić. Ten werset pomaga mi zachować spokój, kiedy myślę o przyszłości — niezależnie od tego, co ona przyniesie.

 Mam jeszcze jedno zmartwienie. Bo, widzicie, EDS jest chorobą dziedziczną. Mama odziedziczyła ją po mojej babci i przekazała dalej. Tak, ja też mam EDS. Ale Hebrajczyków 13:6 upewnia mnie, że Jehowa będzie „moim wspomożycielem” także w tej sprawie.

 Na razie staram się doceniać to, co mam obecnie, a nie tęsknić za przeszłością albo zamartwiać się o przyszłość. Gdybym koncentrowała się na tym, ile rzeczy mama mogła robić kiedyś, a jak bardzo jest ograniczona teraz, mogłabym popaść w przygnębienie. Ale Biblia mówi, że w porównaniu z przyszłym życiem wiecznym bez chorób, próby, które nas spotykają dzisiaj, są „chwilowe i lekkie” ​(2 Koryntian 4:17; Objawienie 21:1-4).

 Zastanów się: Co pomaga Emmaline zachowywać pozytywne nastawienie? Co ty możesz zrobić, żeby mieć takie samo podejście, kiedy pojawiają się problemy?

 Chodziłam do szkoły średniej, kiedy tata wpadł w depresję. To było tak, jakby nagle człowiek, którego znałam, zniknął i pojawił się ktoś inny. Od tamtej pory tata ciągle zmaga się ze smutkiem i napadami lęku. Tak jest już od 15 lat. To musi być dla niego strasznie trudne — nie może zapanować nad ogarniającym go przygnębieniem, chociaż logika podpowiada mu, że nie ma powodu, żeby tak się czuł.

 Jesteśmy Świadkami Jehowy i zbór, do którego należymy, bardzo nam pomaga. Współwyznawcy okazują zrozumienie i są bardzo życzliwi. Nikt nigdy nie dał tacie odczuć, że nie jest w zborze przydatny. To, jaki tata jest wytrwały w tej trudnej sytuacji, sprawia, że kocham go jeszcze bardziej.

 Tęsknię za tym, jaki był dawniej — kiedy nie był przygnębiony, nie cierpiał, był szczęśliwy. Bardzo mi przykro, że każdego dnia musi toczyć walkę z niewidzialnym przeciwnikiem, który kryje się w jego głowie.

 Każdego dnia tata zdobywa się na ogromny wysiłek, żeby zachowywać dobre podejście. W trakcie jednego z ostatnich załamań postanowił sobie, że codziennie będzie czytał fragment Biblii, chociaż kilka wersetów. Naprawdę dodało mu to sił. Wydawałoby się, że to drobiazg, ale właśnie dzięki temu zwyczajowi jakoś się trzymał. Nigdy nie byłam tak dumna z taty, jak w tamtym trudnym okresie.

 Bardzo lubię słowa z Nehemiasza 8:10: „Radość z Jehowy jest waszą twierdzą”. Naprawdę tak jest. Czasem czuję w sercu pustkę, ale przebywanie wśród braci, udział w zebraniu i angażowanie się w zajęcia zborowe napełnia mnie radością. Czuję wtedy takie miłe ciepło, które grzeje mnie przez cały dzień. Przykład taty nauczył mnie, że niezależnie od tego, z czym przyjdzie mi się zmierzyć, Jehowa zawsze będzie mnie wspierał.

 Zastanów się: W jaki sposób Emily wspierała tatę? Co ty możesz zrobić, żeby pomóc komuś, kto cierpi na depresję?