Porozmawiaj o swoich obawach. Nie kryj przed rodzicami, jak bardzo jest ci smutno i jaki masz mętlik w głowie. Może wyjaśnią ci sytuację i poczujesz się nieco pewniej.

 Jeżeli rodzice nie będą mogli ci udzielić potrzebnego wsparcia, postaraj się zwierzyć dojrzałemu przyjacielowi (Przysłów 17:17).

 A przede wszystkim o tym, co przeżywasz, opowiedz swojemu niebiańskiemu Ojcu — ‛Temu, który wysłuchuje modlitwę’ (Psalm 65:2). Otwórz przed Nim swoje serce, ‛gdyż On się o ciebie troszczy’ (1 Piotra 5:7).

 Nie chowaj w sercu żalu. „Moi rodzice byli samolubni” — mówi Daniel, którego rodzice rozeszli się, gdy miał siedem lat. „Wcale nie myśleli o nas ani o tym, jak odbije się na nas ich postępowanie”.

 Jaką mogłoby to przynieść szkodę, gdyby Daniel zaciął się w gniewie i żalu? (Podpowiedź: Przeczytaj Przysłów 29:22).

 Jaką korzyść odniósłby Daniel, gdyby postarał się wybaczyć rodzicom doznaną krzywdę? (Podpowiedź: Przeczytaj Efezjan 4:31, 32).

 Nie odreagowuj złym zachowaniem. „Po rozwodzie rodziców byłem nieszczęśliwy i załamany” — wspomina Damian. „Opuściłem się w nauce i zarwałem jeden rok. Potem (...) zacząłem pozować na klasowego zgrywusa, a do tego często wdawałem się w bójki”.

 Co twoim zdaniem chciał osiągnąć Damian, pozując na klasowego zgrywusa i wdając się w bójki?

 Jak zasada z Galatów 6:7 może pomóc osobom, które tak jak Damian próbują odreagować rozwód rodziców złym zachowaniem?

 Zagojenie ran emocjonalnych wymaga czasu. Ale gdy twoje życie zacznie już wracać do normalności, poczujesz, że odzyskujesz równowagę.