Zyfia gęsiogłowa, znana też jako wal Cuviera, może zanurkować na głębokość prawie 3000 metrów, gdzie ciśnienie wynosi około 303 barów. Poza tym wieloryb ten może bardzo długi czas przebywać pod wodą. Rekordzista spędził w wodzie 3 godziny i 42 minuty, zanim wynurzył się na powierzchnię. Jak to możliwe, że te ssaki, które do oddychania potrzebują powietrza, są w stanie przeżyć przy tak dużym ciśnieniu i niewielkiej ilości tlenu przez tak długi czas?

 Podobnie jak u innych ssaków morskich podczas nurkowania objętość klatki piersiowej zyfii gęsiogłowej się zmniejsza, a płuca zapadają. Naukowcy odkryli, że ssaki morskie zużywają mniej tlenu, kiedy ich tętno gwałtownie spada, a krew zostaje przekierowana z kończyn do mózgu, serca i mięśni.

 Oprócz tego ssaki morskie magazynują tlen w mięśniach przy pomocy białka zwanego mioglobiną. Uwalnia ona tlen podczas nurkowania na duże głębokości, kiedy zachodzi taka potrzeba. Mięśnie ssaków morskich zawierają znacznie większe ilości mioglobiny niż u ludzi i zwierząt lądowych.

 Pewien badacz tak wypowiedział się o zyfiach gęsiogłowych: „Nurkują nieprawdopodobnie głęboko. Biorąc pod uwagę naszą obecną wiedzę na temat fizjologii zwierząt, wieloryby te nurkują o wiele głębiej i pozostają pod wodą o wiele dłużej, niż się tego spodziewaliśmy”. Naukowcy mają nadzieję, że uda im się lepiej zrozumieć to, jak nurkują zyfie. Pomogłoby to lekarzom ulepszyć sposób leczenia takich schorzeń jak zapadnięcie płuca.

 Co o tym sądzisz? Czy zdolność zyfii gęsiogłowej do nurkowania przez długi czas i na dużych głębokościach jest wynikiem ewolucji? A może została zaprojektowana?