Babilon Wielki opisany w Księdze Objawienia to ogólnoświatowy system religii fałszywych, które nie podobają się Bogu a (Objawienie 14:8; 17:5; 18:21). Chociaż religie te różnią się pod wieloma względami, w taki czy inny sposób wszystkie odciągają ludzi od prawdziwego Boga, Jehowy (Powtórzonego Prawa 4:35).

Jak zidentyfikować Babilon Wielki

1.   Babilon Wielki to określenie symboliczne. Biblia opisuje go jako „niewiastę” oraz „wielką nierządnicę”, której imię brzmi „tajemnica: ‚Babilon Wielki’” ​(Objawienie 17:1, 3, 5). Treść Księgi Objawienia przedstawiono „w znakach”, dlatego rozsądny jest wniosek, że Babilon Wielki to symbol, a nie rzeczywista kobieta (Objawienie 1:1). Ponadto niewiasta ta „siedzi nad wieloma wodami” przedstawiającymi „ludy i rzesze, i narody, i języki” ​(Objawienie 17:1, 15). Nie byłoby to możliwe w wypadku literalnej kobiety.

2.   Babilon Wielki to twór międzynarodowy. Nazwano go „wielką metropolią mającą królestwo nad królami ziemi” ​(Objawienie 17:18). A zatem jego działania i wpływy mają zasięg międzynarodowy.

3.   Babilon Wielki jest organizacją religijną, a nie polityczną ani handlową. Starożytny Babilon był miastem niezwykle religijnym, znanym z posługiwania się „zaklęciami” spirytystycznymi i „czarami” ​(Izajasza 47:1, 12, 13; Jeremiasza 50:1, 2, 38). W gruncie rzeczy praktykowano tam fałszywy kult, przeciwny prawdziwemu Bogu, Jehowie (Rodzaju 10:8, 9; 11:2-4, 8). Władcy Babilonu arogancko wynosili się nad Jehowę i prawdziwe wielbienie (Izajasza 14:4, 13, 14; Daniela 5:2-4, 23). Podobnie z „praktyk spirytystycznych” słynie Babilon Wielki. To pokazuje, że jest organizacją religijną (Objawienie 18:23).

    Babilon Wielki nie może być tworem politycznym, ponieważ „królowie ziemi” opłakują jego zniszczenie (Objawienie 17:1, 2; 18:9). Nie jest też potęgą handlową, gdyż Biblia odróżnia go od „kupców ziemskich” ​(Objawienie 18:11, 15).

4.   Opis Babilonu Wielkiego pasuje do zbiorowo pojętej religii fałszywej. Zamiast uczyć ludzi, w jaki sposób przybliżyć się do prawdziwego Boga, religia fałszywa kieruje ich w stronę innych bogów. Biblia określa to mianem duchowego nierządu (Kapłańska 20:6; Wyjścia 34:15, 16). Doktryny między innymi o Trójcy czy o nieśmiertelności duszy oraz praktyki takie jak oddawanie czci obrazom wywodzą się ze starożytnego Babilonu i wciąż są istotnymi elementami religii fałszywej. Co więcej, łączy ona kult religijny z miłością do świata. Biblia określa tę formę niewierności duchowym cudzołóstwem (Jakuba 4:4).

    Posiadanie bogactwa i popisywanie się nim, tak typowe dla religii fałszywej, pasuje do biblijnego opisu Babilonu Wielkiego, który jest ‛przyobleczony w purpurę i szkarłat oraz ozdobiony złotem i drogocennym kamieniem, i perłami’ (Objawienie 17:4). Mają w nim swoje źródło „obrzydliwości ziemi”, czyli nauki i postępowanie zniesławiające Boga (Objawienie 17:5). Wyznawców różnych religii opisano jako „ludy i rzesze, i narody, i języki” popierające Babilon Wielki (Objawienie 17:15).

 Babilon Wielki jest odpowiedzialny za śmierć „wszystkich, którzy zostali pozabijani na ziemi” ​(Objawienie 18:24). Od zarania dziejów religia fałszywa nie tylko wznieca wojny i podburza do terroryzmu, ale również zawodzi w kwestii nauczania ludzi prawdy o Jehowie, Bogu miłości (1 Jana 4:8). Przyczynia się to do ogromnego rozlewu krwi. Nie bez powodu więc osoby, które chcą się podobać Bogu, muszą ‛wyjść z niej’ — oddzielić się od religii fałszywej (Objawienie 18:4; 2 Koryntian 6:14-17).