Biblia zachęca, żeby dawać chętnie i z właściwych pobudek. Pokazuje, że takie dawanie przynosi korzyści nie tylko obdarowanemu, ale też temu, kto daje (Przysłów 11:25; Łukasza 6:38). Jezus powiedział: „Więcej szczęścia wynika z dawania niż z otrzymywania” (Dzieje 20:35).

•  Kiedy dawanie podoba się Bogu?

•  Kiedy dawanie jest niewłaściwe?

•  Fragmenty Biblii mówiące o dawaniu

 Dawanie podoba się Bogu, jeśli wypływa ze szczerych chęci. „Niech każdy czyni tak, jak postanowił w sercu”, mówi Biblia, „nie z niechęcią i nie pod przymusem, bo Bóg kocha radosnego dawcę” (2 Koryntian 9:7, przypis).

 Płynące z serca dawanie stanowi nieodłączny element religii, która podoba się Bogu (Jakuba 1:27). Gdy chętnie wspieramy potrzebujących, współpracujemy z Bogiem — On traktuje to tak, jakbyśmy udzielali Mu pożyczki (Przysłów 19:17). I zapewnia nas w Biblii, że sam odpłaci każdemu, kto szczodrze daje innym (Łukasza 14:12-14).

 Jeżeli wynika z samolubnych pobudek. Chcemy na przykład...

•   zrobić wrażenie na innych (Mateusza 6:2)

•   otrzymać coś w zamian (Łukasza 14:12-14)

•   kupić sobie zbawienie (Psalm 49:6, 7).

 Jeżeli w ten sposób popieramy coś, co Bóg potępia. Na przykład niewłaściwe byłoby wspieranie kogoś, kto wyda ofiarowane pieniądze na hazard, narkotyki czy alkohol (1 Koryntian 6:9, 10; 2 Koryntian 7:1). Podobnie byłoby z udzielaniem pomocy finansowej osobie, która nie chce pracować na swoje utrzymanie, mimo że ma taką możliwość (2 Tesaloniczan 3:10).

 Jeżeli koliduje z nałożonymi przez Boga obowiązkami rodzinnymi. Biblia uczy, że głowy rodzin mają obowiązek zapewniać środki do życia swoim najbliższym (1 Tymoteusza 5:8). Nie byłoby więc właściwe, gdyby ktoś dawał innym tak wiele, że ucierpiałaby na tym jego własna rodzina. Podobnie Jezus potępił ludzi, którzy uchylali się od dbania o potrzeby starzejących się rodziców, a usprawiedliwiali się tym, że swoje środki uznali za „dar poświęcony Bogu” (Marka 7:9-13).