Biblia nie wspomina o paleniu a ani o innych sposobach używania tytoniu. Zawiera jednak zasady, które pokazują, że Bogu nie podobają się szkodliwe dla zdrowia, nieczyste praktyki. To pozwala wyciągnąć wniosek, że palenie jest grzechem.

•   Szacunek dla życia. „Bóg (...) daje wszystkim życie i dech” (Dzieje 17:24, 25). Ponieważ życie jest darem od Boga, nie możemy robić niczego, co mogłoby je skrócić. Właśnie dlatego nie powinniśmy palić, bo nałóg ten jest uznawany za jedną z głównych przyczyn przedwczesnej śmierci.

•   Miłość do bliźnich. „Masz miłować swego bliźniego jak samego siebie” (Mateusza 22:39). Palenie w obecności drugiej osoby nie świadczy o miłości. Bierni palacze są bardziej narażeni na niektóre z chorób często dotykających samych palaczy.

•   Świętość. ‛Oddajcie swoje ciała jako ofiarę żywą, świętą, godną upodobania Boga’ (Rzymian 12:1). „Oczyśćmy się z wszelkiego skalania ciała i ducha, doskonaląc świętość w bojaźni Bożej” (2 Koryntian 7:1). Palenie jest nienaturalne i kłóci się ze świętością, która obejmuje czystość i nieskazitelność. A palacze tytoniu świadomie zatruwają się toksycznymi związkami, przez co niszczą swój organizm.

 Biblia nie wspomina nic o marihuanie (potocznie nazywanej też „ziołem” lub „trawką”) ani podobnych narkotykach. Zawiera jednak zasady, które wykluczają używanie takich substancji. Poza wyżej omówionymi zasadami warto jeszcze wziąć pod uwagę:

•   Kontrolowanie umysłu. „Masz miłować Jehowę, twojego Boga, (...) całym swym umysłem” (Mateusza 22:37, 38). „Zachowujcie całkowitą trzeźwość umysłu” (1 Piotra 1:13). Pod wpływem narkotyków nie można w pełni kontrolować swojego umysłu, a poza tym wiele osób się od nich uzależnia. Takie osoby nie skupiają się na czymś dobrym, tylko na tym, jak zdobyć i zażyć narkotyk (Filipian 4:8).

•   Przestrzeganie miejscowego prawa. ‛Bądźcie podporządkowani rządom i władzom’ (Tytusa 3:1). W wielu krajach obowiązują ściśle określone przepisy dotyczące narkotyków. A jeśli chcemy podobać się Bogu, musimy być posłuszni władzom (Rzymian 13:1).