ဒေသနာ ၁၁:၁-၁၀
၁၁ အစာကို ရေပေါ် ပစ်ချပါ။+ ရက်အတော်ကြာရင် ပြန်တွေ့ရလိမ့်မယ်။+
၂ ကိုယ့်မှာရှိတဲ့အရာကို လူခုနစ်ယောက် ဒါမှမဟုတ် ရှစ်ယောက်ကို မျှဝေပေးပါ။+ ကမ္ဘာပေါ်မှာ ဘယ်လိုဘေးဒုက္ခတွေ ကျရောက်မယ်ဆိုတာ မသိနိုင်ဘူး။
၃ တိမ်တွေက မိုးရေတွေ ပြည့်လာရင် မြေပေါ် ရွာချလိမ့်မယ်။ သစ်ပင်က တောင်ဘက်ကိုဖြစ်ဖြစ်၊ မြောက်ဘက်ကိုဖြစ်ဖြစ် လဲကျရင် ကျတဲ့နေရာမှာ ရှိနေလိမ့်မယ်။
၄ လေကိုပဲ စောင့်ကြည့်နေသူက မျိုးစေ့ကြဲမှာ မဟုတ်ဘူး။ မိုးတိမ်ကိုပဲ ကြည့်နေသူကလည်း ရိတ်သိမ်းမှာမဟုတ်ဘူး။+
၅ မိခင်ဝမ်းထဲက သန္ဓေသားရဲ့ အရိုးတွေထဲမှာအသက်စွမ်းအား ဘယ်လို လုပ်ဆောင်တယ်ဆိုတာ မသိနိုင်သလို+ အရာရာကို ဖန်ဆင်းတဲ့ စစ်မှန်တဲ့ဘုရားသခင်ရဲ့ လုပ်ဆောင်မှုကို မသိနိုင်ဘူး။+
၆ နံနက်ခင်းမှာ မျိုးစေ့ကြဲပါ။ ညနေစောင်းအထိ လက်ကို အနားမပေးပါနဲ့။+ နံနက်ခင်းမှာကြဲတဲ့ မျိုးစေ့ဟာ အပင်ပေါက်မလား၊ ညနေစောင်းမှာကြဲတဲ့ မျိုးစေ့ဟာ အပင်ပေါက်မလား ဒါမှမဟုတ် နှစ်ခုစလုံး ပေါက်လာမလား မသိနိုင်ဘူး။
၇ အလင်းဟာ နှစ်သက်စရာပဲ။ နေရောင်ခြည်ကို မြင်ရတာ ကောင်းလိုက်တာ။
၈ လူတစ်ယောက်က နှစ်ပေါင်းများစွာ အသက်ရှင်တယ်ဆိုရင် နေ့ရက်တိုင်းမှာ ပျော်ရွှင်ပါစေ။+ ဒါပေမဲ့ မှောင်မိုက်တဲ့နေ့တွေ ကြာရှည်နိုင်တယ်ဆိုတာ သူသတိရသင့်တယ်။ ရောက်လာမယ့် အဲဒီနေ့ရက်တိုင်းဟာ အချည်းနှီးပဲ။+
၉ လူငယ်တို့၊ ငယ်ရွယ်တုန်းမှာ ပျော်ပျော်နေပါ။ လူငယ်ဘဝမှာ စိတ်ရွှင်လန်းပါ။ စိတ်ရဲ့စေညွှန်ရာကို လိုက်ပါ။ မျက်စိခေါ်ဆောင်ရာနောက်ကို လိုက်ပါ။ ဒါပေမဲ့ အဲဒါတွေအားလုံးကို ဘုရားသခင် စစ်ကြောစီရင်မယ်ဆိုတာ သိထားပါ။+
၁၀ လူငယ်ဘဝနဲ့ အရွယ်ကောင်းချိန်ဟာ အချည်းနှီးပဲ။ ဒါကြောင့် စိတ်ဆင်းရဲစရာတွေကို စိတ်ထဲကနေ ထုတ်ပစ်လိုက်ပါ။ ထိခိုက်နစ်နာစေတဲ့ အရာတွေ မကြုံရအောင် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကာကွယ်ပါ။+
