“බව්තීස්ම වෙද්දී මට අවුරුදු 15යි. මාස 6කට පස්සේ මම සහායක පුරෝගාමි සේවය පටන්ගත්තා. අවුරුද්දකට පස්සේ ස්ථාවර පුරෝගාමි සේවය පටන්ගත්තා. ඉස්කෝලේ ගිහින් ඉවර වුණාම මට ඕනෙ වුණා ප්‍රචාරකයන් අඩු පැත්තකට ගිහින් සේවය කරන්න. පොඩි කාලේ ඉඳන් මං හිටියේ ආච්චිත් එක්ක. එයා සත්‍යයේ නෙමෙයි. මට ඕනෙ වුණේ එයාගෙනුයි මං හිටපු ටවුමෙනුයි කොහේ හරි ඈතකට යන්න. ඒත් චාරිකා සේවක කිව්වා මට සේවය කරන්න තියෙන්නේ මං ඉන්න ටවුමෙමයි කියලා. මගේ බලාපොරොත්තු සුන් වුණත් මං ඒක චාරිකා සේවකට ඇඟෙව්වේ නැහැ. එයා කියපු දේ ගැන හිතහිත මං මූණත් එල්ලගෙන ගිහින් මගේ යාළුවාව හම්බ වෙලා කිව්වා ‘මාත් හරියට යෝනා වගේ කියලා මට හිතෙනවා. නිනිවයට යන්න එයා කැමති වුණේ නැතත් අන්තිමේදී එයා ගියා. ඒ වගේ මාත් මට දීපු පැවරුම කරනවා.’

“මං දැන් අවුරුදු 4ක් තිස්සේ මේ පැත්තේ සේවය කරනවා. ලැබුණ මඟ පෙන්වීම්වලට කීකරු වුණ එක කොච්චර වටිනවද කියලා දැන් මට තේරෙනවා. මං හිතපු විදිහයි වැරදි. දැන් මං සේවය කරන්නේ හරිම සතුටින්. මාසයක් යද්දී බයිබල් පාඩම් 24ක් මං පටන්ගත්තා. සත්‍යයට විරුද්ධ වුණ ආච්චිත් මාත් එක්ක පාඩම් කරන්න කැමති වුණා. ඒ ගැන මං යෙහෝවා දෙවිට ගොඩක් ස්තුති කරනවා.”

ෆීජිවල බයිබලේ පාඩම් කරන කාන්තාවකට තීරණය කරන්න වුණා සමුළුවට යනවද නැත්නම් සැමියා එක්ක නෑයෙක්ගේ උපන් දින උත්සවයට යනවද කියලා. එයා සමුළුවට යන එක ගැන සැමියාගේ අකමැත්තක් තිබුණේ නැහැ. සමුළුව ඉවර වෙලා උපන් දින උත්සවයට එන්න පුළුවන් වෙයි කියලා එයා සැමියාට කිව්වා. ඒත් සමුළුව ඉවර වෙලා ගෙදර ආවාම එයාට හිතුණා ඒ උත්සවයට නොගිහින් ඉන්න. මොකද දෙවිත් එක්ක එයාට තියෙන බැඳීමට හානි වෙන්න පුළුවන් පුංචි හරි දෙයක් එතනදී වෙන්න ඉඩ තියෙනවා කියලා එයාට හිතුණා.

ඔය අතරේ එයාගේ සැමියා නෑයන්ට කිව්වා සාක්ෂිකරුවන්ගේ රැස්වීම ඉවර වුණාම නෝනා උත්සවයට එයි කියලා. ඒත් නෑයෝ කිව්වා “එයා එන්නේ නැහැ. සාක්ෂිකාරයෝ උපන් දිනය සමරන්නේ නැහැනේ” කියලා. *

බිරිඳ එයා විශ්වාස කරපු දේවලට, එයාගේ හෘදය සාක්ෂියට එකඟව වැඩ කරපු නිසා සැමියා හුඟක් සතුටු වුණා. ඒ බිරිඳ දෙවිට පෙන්නපු ළැදිකම නිසා සැමියාටත් පවුලේ අනිත් අයටත් සාක්ෂි දරන්න එයාට පුළුවන් වුණා. මොකක්ද ප්‍රතිඵලේ? සැමියා බයිබල් පාඩමක් කරන්න කැමති වුණා විතරක් නෙමෙයි රැස්වීම් යන්නත් පටන්ගත්තා.