රැකගන්නම් සිත මගේ
1. දෙව්-නි ඔ-බ-ට සේ-ව-ය
ක-රන්-න-ටයි මා ආ-ශා-ව
ම-ම මේ ක-ර-නා දේ
ම-දි-ද කි-යා සි-තේ
සැ-න-සු-ම ඔ-බෙන් සො-යා
ක-රන්-නෙ-මි දැන් මා ආ-යා-ච-නා
දෙව්-නි ම-ට සි-හි වේ
ඔ-බ ආ-ද-රෙන් කී දේ
(අනුපදය)
“සි-ත වි-ව-ර නො-ක-රන් දු-වේ
ඒ හැ-ඟු-මන්-ව-ල-ට ඔ-බේ
ජී-වි-ත-යේ ස-තු-ට ලැ-බේ
රැ-ක-ගන්-නේ නම් සි-ත ඔ-බ-ගේ”
2. දු-ටු-වා-ද පි-යා-ණ-නේ
මා හි-තින් සු-සුම්-ලන්-නේ
නො-ව-ටියි ම-ම ඔ-බේ
ල-බන්-න-ට ආ-ද-රේ
සි-තු-වි-ලි සි-ර ක-රන්
සේ-වේ යන්-නේ මා දි-රි-ය අ-රන්
එ-ය ම-ට උ-දව් වේ
ඔ-බ කි-වූ දේ සි-හි වේ
(අනුපදය)
“සි-ත වි-ව-ර නො-ක-රන් දු-වේ
ඒ හැ-ඟු-මන්-ව-ල-ට ඔ-බේ
ජී-වි-ත-යේ ස-තු-ට ලැ-බේ
රැ-ක-ගන්-නේ නම් සි-ත ඔ-බ-ගේ
සි-ත ඔ-බ-ගේ”
(අතුරුපදය)
හා-නි-ක-ර වූ හැ-ඟු-මන්
මා හ-දින් ක-ර-මි තු-රන්
නෑ දැන් හ-දේ බි-ය සැ-ක-යන්
සැ-න-සු-ණෙ-මි ඔ-බේ ආ-ද-ර-යෙන්
ඔ-බ-ගේ ආ-ද-ර-යෙන්
(අනුපදය)
දො-ර වි-ව-ර නො-ක-ර සි-තේ
ඒ හැ-ඟු-මන්-ව-ල-ට ම-ගේ
ජී-වි-ත-යේ ස-තු-ට ලැ-බේ
රැ-ක-ගන්-නේ නම් සි-ත මා-ගේ
