2 Samuelit 1:1-27
1 Pas vdekjes së Saulit, dhe kur i kishte mposhtur amalekitët,+ Davidi u kthye në Ziklag+ e qëndroi atje dy ditë.
2 Kur ja, ditën e tretë nga kampi i Saulit po vinte një burrë+ me rroba të shqyera+ e me kokën mbuluar me dhé.+ Me të vajtur te Davidi, ai u lëshua përtokë+ dhe ra përmbys para tij.
3 Davidi e pyeti: «Nga vjen?» Ai iu përgjigj: «Kam ikur nga kampi i Izraelit.»
4 Davidi vazhdoi: «Si vajti? Tregomë, të lutem.» E ai i tha: «Populli ia ka mbathur nga beteja dhe shumë kanë rënë të vdekur,+ madje edhe Sauli+ me Jonatanin,+ të birin, kanë vdekur.»
5 Atëherë Davidi e pyeti të riun që po i tregonte: «Po nga e di ti se ka vdekur edhe Sauli, edhe i biri, Jonatani?»+
6 Ai iu përgjigj: «U gjenda papritur në malin e Gilboas,+ kur ja, Sauli ishte mbështetur te heshta+ e tij dhe karrocierët e kalorësit e kishin arritur.+
7 Kur u kthye e më pa, më thirri. Unë i thashë: ‘Ja ku jam!’
8 Pastaj më pyeti: ‘Kush je ti?’ Unë ia ktheva: ‘Jam një amalekit.’+
9 Atëherë ai tha: ‘Afromu, të lutem, dhe më vrit, se më kanë zënë përpëlitjet e vdekjes dhe shpirti+ im është ende gjallë.’
10 Kështu që iu afrova dhe e vrava,+ sepse e dija që s’mund të jetonte pasi kishte rënë i plagosur rëndë. Pastaj mora diademën+ që kishte në kokë dhe byzylykun që mbante në krah, për t’ia sjellë këtu zotërisë tim.»
11 Atëherë Davidi kapi rrobat e veta dhe i shqeu.+ Kështu bënë edhe të gjithë burrat që ishin me të.
12 Ata vajtuan, qanë+ e agjëruan+ gjer në mbrëmje për Saulin, për të birin, Jonatanin, për popullin e Jehovait dhe për shtëpinë e Izraelit,+ sepse kishin rënë nga shpata.
13 Pastaj Davidi e pyeti të riun: «Nga je?» Ai iu përgjigj: «Jam amalekit,+ bir i një të ardhuri.»
14 Atëherë Davidi i tha: «Si vallë s’pate frikë+ ta shtrije dorën për të vrarë të mirosurin+ e Jehovait?!»
15 Pastaj thirri një nga të rinjtë dhe i tha: «Afroju dhe godite.» Ky e goditi, dhe ai vdiq.+
16 Davidi i tha: «Gjaku yt qoftë mbi kokën tënde,+ sepse vetë goja jote ka dëshmuar kundër teje,+ e ka thënë: ‘Unë e vrava+ të mirosurin e Jehovait.’»
17 Pastaj Davidi ia mori kësaj kënge të përvajshme+ për Saulin e për Jonatanin, birin+ e tij,
18 dhe tha se bijve të Judës+ u duhej mësuar «Harku».+ Kjo këngë gjendet e shkruar në librin e Jasharit:+
19 «O Izrael, bukuria gjendet e vrarë në vendet e tua të larta.+Oh, seç ranë burrat e fuqishëm!
20 Mos e tregoni këtë në Gath,+mos e njoftoni rrugëve të Ashkelonit,+që të mos gëzojnë bijat e filistinëve,që të mos ngazëllojnë+ bijat e të parrethprerëve.
21 O male të Gilboas,+ mos rëntë mbi ju as vesë, as shi, e mos pastë as ara kontributesh të shenjta,+sepse aty u përlye mburoja e të fuqishmëve,mburoja e Saulit, prandaj nuk pati asnjë të mirosur me vaj.+
22 Nga gjaku i të vrarëve, nga dhjami i të fuqishmëve,harku i Jonatanit nuk kthehej prapa,+dhe shpata e Saulit nuk kthehej pa sukses.+
23 Saulin dhe Jonatanin,+ të dashur e të këndshëm gjatë jetës,as vdekja nuk i ndau.+Ishin më të shpejtë se shqiponjat,+më të fuqishëm se luanët.+
24 O bija të Izraelit, qani për Saulinqë ju veshi në luks me rroba në të kuqe të ndezur,që i veshi rrobat tuaja me stoli ari.+
25 Oh, seç ranë të fuqishmit në mes të betejës!+Jonatani gjendet i vrarë në vendet e tua të larta!+
26 I brengosur jam për ty, o vëllai im, Jonatan;shumë i këndshëm ishe për mua.+Dashuria jote ishte për mua më e mrekullueshme se dashuria e grave.+
27 Oh, seç ranë të fuqishmit+dhe u prishën armët e luftës!»
