Galatasve 3:1-29
3 O galatas të pamend, kush ju magjepsi me ligësi,+ ju, para syve të të cilëve Jezu Krishti u përshkrua haptazi i vënë në shtyllë?+
2 Vetëm këtë dua të mësoj nga ju: frymën+ e morët falë veprave të ligjit,+ apo falë dëgjimit+ me anë të besimit?
3 Kaq të pamend jeni?! Pasi u nisët në frymë,+ po përfundoni në mish tani?+
4 A thua hoqët kaq shumë vuajtje më kot,+ nëse kanë qenë vërtet më kot?!
5 Ai që ju jep frymën+ dhe kryen vepra të fuqishme+ mes jush, e bën këtë falë veprave të ligjit, apo sepse dëgjuat me anë të besimit?
6 Ashtu si Abrahami «tregoi besim te Jehovai, dhe kjo iu llogarit si drejtësi».+
7 Me siguri e dini se ata që i përmbahen besimit,+ janë bij të Abrahamit.+
8 Duke parë që më parë se Perëndia do t’i shpallte njerëzit e kombeve të drejtë falë besimit, Shkrimi ia shpalli që më parë lajmin e mirë Abrahamit: «Nëpërmjet teje do të bekohen të gjitha kombet.»+
9 Prandaj, ata që i përmbahen besimit, po bekohen+ bashkë me Abrahamin besnik.+
10 Të gjithë ata që varen nga veprat e ligjit janë nën mallkim, sepse është shkruar: «I mallkuar është kushdo që nuk qëndron në të gjitha gjërat e shkruara në rrotullën e Ligjit, që t’i zbatojë ato.»+
11 Veç kësaj, është e qartë që me anë të ligjit askush nuk shpallet i drejtë+ para Perëndisë, sepse «i drejti do të jetojë falë besimit».+
12 Ligji nuk i përmbahet besimit, por «ai që i zbaton, do të jetojë me anë të tyre».+
13 Meqë na bleu,+ Krishti na liroi+ nga mallkimi i Ligjit dhe u bë mallkim+ në vendin tonë, sepse është shkruar: «I mallkuar është çdo njeri i varur në shtyllë!»+
14 Qëllimi ishte që bekimi i Abrahamit për kombet të vinte me anë të Jezu Krishtit,+ që ne ta merrnim frymën e premtuar+ nëpërmjet besimit tonë.+
15 Vëllezër, po flas me një ilustrim nga jeta e njerëzve: një besëlidhje që është shpallur e vlefshme, edhe pse është besëlidhje njerëzish, askush nuk e anulon dhe as i shton gjë.+
16 Premtimet iu thanë Abrahamit+ dhe farës së tij.+ Nuk thuhet «dhe farërave», sikur të ishin shumë të tilla, por si të ishte një:+ «Për farën tënde»,+ që është Krishti.+
17 Po ju them edhe këtë: besëlidhjen që u shpall më parë e vlefshme nga Perëndia,+ Ligji që erdhi në jetë katërqind e tridhjetë vjet+ më vonë, nuk e zhvleftësoi, që të shfuqizojë kështu premtimin.+
18 Sepse, nëse trashëgimia është falë ligjit, nuk është më falë premtimit,+ kurse Perëndia ia ka dhënë dashamirësisht Abrahamit nëpërmjet një premtimi.+
19 Pse atëherë u dha Ligji? Ai u shtua për të bërë të qarta shkeljet,+ derisa të mbërrinte fara,+ së cilës i ishte bërë premtimi. Ai u përcoll me anë të engjëjve,+ nga dora e një ndërmjetësi.+
20 Kur është fjala vetëm për një person, nuk ka ndërmjetës, por Perëndia është një i vetëm.+
21 A është pra, Ligji kundër premtimeve të Perëndisë?+ Kurrë mos qoftë! Sepse, po të ishte dhënë një ligj në gjendje për të dhënë jetë,+ drejtësia do të kishte qenë vërtet me anë të ligjit.+
22 Por Shkrimi+ i mbylli të gjitha gjërat nën mëkatin,+ që premtimi që vjen nga besimi te Jezu Krishti, t’u jepej atyre që tregojnë besim.+
23 Megjithatë, para se të mbërrinte besimi,+ ne mbaheshim të mbyllur bashkë nën ligj,+ me sytë nga besimi që do të zbulohej.+
24 Në këtë mënyrë, Ligji është bërë edukatori ynë që çon te Krishti,+ që të shpallemi të drejtë+ falë besimit.
25 Mirëpo, tani që besimi ka mbërritur,+ nuk jemi më nën një edukator.+
26 Të gjithë ju jeni, në të vërtetë, bij+ të Perëndisë nëpërmjet besimit tuaj te Krishti Jezu.
27 Sepse të gjithë ju që u pagëzuat në Krishtin,+ keni veshur Krishtin.+
28 Nuk ka as jude, as grek,+ nuk ka as skllav, as të lirë,+ nuk ka as mashkull, as femër,+ sepse ju jeni të gjithë një person në unitet me Krishtin Jezu.+
29 Prandaj, nëse i përkitni Krishtit, jeni vërtet fara e Abrahamit,+ trashëgimtarë sipas një premtimi.+
