Gjoni 5:1-47
5 Pas këtyre gjërave, judenjtë kishin një festë,+ dhe Jezui u ngjit në Jerusalem.
2 Atje, pranë Portës së Deleve,+ ka një pellg të quajtur në hebraisht Betzata, me pesë kolonada.
3 Pranë tyre dergjeshin shumë të sëmurë, të verbër, të çalë dhe njerëz me gjymtyrë të thara.
4 ——*
5 Atje ishte edhe një njeri që kishte tridhjetë e tetë vjet i sëmurë.
6 Kur e pa atë njeri që dergjej atje dhe, meqë e dinte mirë se kishte qenë shumë i sëmurë,+ Jezui e pyeti: «A dëshiron të shërohesh?»+
7 I sëmuri iu përgjigj: «Imzot, unë nuk kam njeri që të më futë në pellg kur trazohet uji. Sa vij unë, një tjetër zbret përpara meje.»
8 Jezui i tha: «Ngrihu, merr vigun dhe ec.»+
9 Kështu, ai u shërua menjëherë, mori vigun dhe nisi të ecte.Atë ditë ishte sabat.+
10 Prandaj, judenjtë filluan t’i thoshin atij që u shërua: «Është sabat dhe nuk është e ligjshme+ të mbash vigun.»
11 Por ai iu përgjigj: «Ai që më shëroi, më tha: ‘Merr vigun dhe ec.’»
12 Ata e pyetën: «Kush të tha: ‘Merre dhe ec.’»
13 Mirëpo i shëruari nuk e dinte se kush ishte ai, sepse Jezui ishte larguar nga ai vend, meqë atje ishte mbledhur një turmë.
14 Më pas, Jezui e gjeti atë në tempull dhe i tha: «Shiko, ti u shërove. Mos mëkato më, që të mos të ndodhë ndonjë gjë më e keqe.»
15 Burri iku dhe u tha judenjve se e kishte shëruar Jezui.
16 Për këtë arsye judenjtë nisën ta përndiqnin+ Jezuin, sepse i bënte këto gjëra gjatë sabatit.
17 Por ai iu përgjigj: «Ati im vazhdon të punojë deri më tani, prandaj dhe unë vazhdoj të punoj.»+
18 Kështu, judenjtë nisën të kërkonin akoma më shumë ta vritnin,+ sepse jo vetëm po shkelte sabatin, por edhe e quante Perëndinë Atin e vet,+ duke e bërë veten të barabartë+ me Perëndinë.
19 Atëherë Jezui u tha: «Me të vërtetë po ju them se Biri s’mund të bëjë as edhe një gjë me nismën e vet, por vetëm atë që sheh se bën Ati.+ Gjithçka që bën Ai, bën edhe Biri.
20 Ati e ka për zemër Birin+ dhe i tregon atij gjithçka që ai vetë bën, dhe do t’i tregojë vepra edhe më të mëdha se këto, që ju të mrekulloheni.+
21 Ashtu si Ati i ngre të vdekurit dhe u jep jetë,+ po kështu edhe Biri u jep jetë atyre që dëshiron.+
22 Ati nuk gjykon njeri, por gjithë gjykimin ia ka lënë në dorë Birit,+
23 që të gjithë ta nderojnë Birin+ ashtu si nderojnë Atin. Ai që nuk nderon Birin, nuk nderon as Atin që e dërgoi.+
24 Me të vërtetë po ju them: kush dëgjon fjalën time dhe i beson atij që më dërgoi, ka jetë të përhershme+ dhe nuk shkon në gjykim, por kalon nga vdekja në jetë.+
25 Me të vërtetë po ju them se po vjen ora, madje tani ka ardhur, kur të vdekurit+ do të dëgjojnë zërin+ e Birit të Perëndisë dhe ata që i kanë vënë veshin, do të jetojnë.+
26 Ashtu si Ati ka jetë në vetvete,+ po kështu i ka lejuar edhe Birit të ketë jetë në vetvete.+
27 Ai i ka dhënë atij autoritet për të gjykuar,+ sepse ai është Bir njeriu.+
28 Mos u mrekulloni për këtë, sepse po vjen ora, kur të gjithë ata që janë në varre,*+ do ta dëgjojnë zërin e tij
29 dhe do të dalin: ata që bënë gjëra të mira, në një ringjallje jete,+ ata që praktikuan gjëra të poshtra, në një ringjallje gjykimi.+
30 Unë s’mund të bëj as edhe një gjë të vetme me nismën time. Gjykoj siç dëgjoj, dhe gjykimi që jap unë, është i drejtë,+ sepse nuk kërkoj vullnetin tim, por vullnetin+ e atij që më dërgoi.
31 Nëse jap dëshmi vetëm unë+ për veten time, dëshmia ime nuk është e vërtetë.+
32 Është një tjetër që jep dëshmi për mua, dhe unë e di se dëshmia që jep ai+ për mua, është e vërtetë.
33 Ju keni dërguar njerëz te Gjoni, dhe ai ka dëshmuar për të vërtetën.+
34 Megjithatë, unë nuk varem nga dëshmia e njerëzve, por i them këto gjëra që ju të shpëtoni.+
35 Ai njeri ishte si një llambë që digjet e ndriçon, dhe për pak kohë ju deshët të gëzonit shumë nën dritën e tij.+
36 Por unë kam një dëshmi më të madhe se ajo e Gjonit, sepse vetë veprat që Ati im më caktoi për të kryer, pikërisht ato vepra që po bëj,+ japin dëshmi për mua se më dërgoi Ati.
37 Gjithashtu, Ati që më dërgoi, dha vetë dëshmi për mua.+ Ju nuk e keni dëgjuar asnjëherë zërin e tij dhe nuk e keni parë pamjen e tij.+
38 Fjala e tij nuk mbetet te ju, sepse pikërisht atë që ai e dërgoi, ju nuk e besoni.
39 Ju shqyrtoni Shkrimet,+ sepse mendoni se me anë të tyre do të keni jetë të përhershme. Pikërisht ato japin dëshmi për mua.+
40 Megjithatë, ju nuk doni të vini tek unë, që të keni jetë.+
41 Unë nuk pranoj lavdi nga njerëzit,+
42 por e di mirë se ju nuk keni dashuri për Perëndinë brenda jush.+
43 Unë erdha në emër të Atit tim,+ por ju nuk po më pranoni. Sikur dikush tjetër të kishte ardhur në emër të vet, do ta kishit pranuar.
44 Si mund të besoni, kur pranoni lavdi+ nga njëri-tjetri dhe nuk kërkoni lavdinë që është nga i vetmi Perëndi?!+
45 Mos mendoni se do t’ju padit tek Ati, sepse ka kush ju padit; është Moisiu,+ tek i cili keni shpresuar.
46 Po t’i besonit Moisiut, do të më besonit edhe mua, sepse ai shkroi për mua.+
47 Por, nëse nuk u besoni shkrimeve të tij,+ si do t’u besoni fjalëve të mia?»
Shënimet
^ Fjalë për fjalë «varr që shërben për të kujtuar të vdekurit».
