Hebrenjve 6:1-20
6 Prandaj, tani që e kemi lënë prapa doktrinën fillestare+ lidhur me Krishtin,+ le të sulemi drejt pjekurisë+ e të mos hedhim prapë një themel,+ domethënë pendimin për veprat e vdekura+ dhe besimin te Perëndia,+
2 mësimin për pagëzimet+ dhe vënien e duarve,+ ringjalljen e të vdekurve+ dhe gjykimin e përhershëm.+
3 Dhe këtë do ta bëjmë, në e lejoftë Perëndia!+
4 Sepse ata që janë ndriçuar një herë e mirë,+ që kanë shijuar dhuratën qiellore falas,+ që janë bërë pjesëmarrës të frymës së shenjtë,+
5 që kanë shijuar+ fjalën e shkëlqyer të Perëndisë dhe fuqitë e sistemit që po vjen,+
6 por që janë larguar,+ është e pamundur t’i sjellësh prapë në vete që të pendohen,+ sepse ata vetë e vënë sërish në shtyllë Birin e Perëndisë dhe e turpërojnë publikisht.+
7 Për shembull, toka që pi shiun, i cili bie shpesh mbi të dhe më pas u jep bimësi të dobishme atyre që e kanë punuar,+ merr në shkëmbim një bekim nga Perëndia.
8 Mirëpo, po të prodhojë gjemba dhe gjembaçë, ajo hidhet poshtë e është afër mallkimit,+ dhe përfundon në zjarr.+
9 Megjithatë, o të dashur, edhe pse flasim kështu, ne jemi të bindur se ju jeni në një pozitë më të mirë dhe keni gjëra që ju çojnë në shpëtim.
10 Sepse Perëndia nuk është i padrejtë, që të harrojë veprën tuaj dhe dashurinë që treguat për emrin e tij,+ duke qenë se u keni shërbyer të shenjtëve+ dhe vazhdoni t’u shërbeni.
11 Por dëshirojmë që secili nga ju të tregojë të njëjtën papërtueshmëri, që ta ketë deri në fund+ sigurinë e plotë+ të shpresës,+
12 që të mos bëheni të plogësht,+ por të jeni imitues+ të atyre që nëpërmjet besimit dhe durimit, trashëgojnë premtimet.+
13 Kur Perëndia i bëri premtimin Abrahamit,+ meqenëse nuk mund të betohej për dikë më të madh, u betua+ për veten:
14 «Me siguri do të të bekoj dhe me siguri do të të shumoj.»+
15 Kështu, pasi kishte treguar durim, Abrahami e mori këtë premtim.+
16 Sepse njerëzit betohen për atë që është më i madh,+ dhe beja e tyre është fundi i çdo debati, sepse ajo është për ta një garanci ligjore.+
17 Në këtë mënyrë edhe Perëndia, kur vuri si qëllim që trashëgimtarëve+ të premtimit t’ua shfaqte në një masë më të madhe pandryshueshmërinë+ e qëllimit të tij, ndërhyri me një be,
18 që nëpërmjet këtyre dy gjërave të pandryshueshme, në të cilat është e pamundur që Perëndia të gënjejë,+ ne që kemi ikur në strehimin e Perëndisë, të kemi inkurajim të fortë që të rrokim shpresën+ që na është vënë përpara.
19 Këtë shpresë+ e kemi si një spirancë për shpirtin, të sigurt dhe të patundur njëkohësisht. Ajo hyn në brendësi të perdes,+
20 ku një pararendës ka hyrë për ne,+ Jezui, që është bërë përgjithmonë kryeprift sipas mënyrës së Melkisedekut.+
