Jeremia 10:1-25
10 Dëgjoni fjalën që ka thënë Jehovai kundër jush, o shtëpi e Izraelit!
2 Kështu thotë Jehovai: «Mos mësoni fare udhën e kombeve+ dhe mos u tmerroni as nga shenjat e qiejve, vetëm ngaqë kombet tmerrohen prej tyre.+
3 Sepse zakonet e popujve+ janë thjesht avull. Pritet një dru+ në pyll dhe gdhendet nga duart e artizanit.+
4 Zbukurohet me argjend e me ar+ dhe mbërthehet me gozhdë e me çekanë, që të mos luajnë vendit.+
5 Gjëra të tilla janë si dordolecë në një arë me kastraveca dhe nuk mund të flasin.+ Duhen mbartur, sepse nuk bëjnë dot asnjë hap.+ Mos kini frikë prej tyre, sepse nuk mund të bëjnë asnjë të keqe dhe veç kësaj, nuk mund të bëjnë asnjë të mirë.»+
6 Askush nuk është si ti, o Jehova!+ Ti je i madh, dhe emri yt ka fuqi të madhe.+
7 Kush nuk duhet të ketë frikë prej teje,+ o Mbret i kombeve?!+ Një frikë e tillë është me vend, sepse mes të mençurve të kombeve dhe mes gjithë mbretërve të tyre, askush nuk është si ti.+
8 Ata janë pa arsye dhe budallenj.+ Një shëmbëlltyrë e drunjtë është vetëm nxitje për kotësira.+
9 Argjend i petëzuar është ajo që vjen nga Tarshishi+ dhe ar ajo nga Ufazi,+ vepër e një artizani dhe e duarve të një metalpunuesi. Rroba e tyre është me fill blu dhe lesh të ngjyer në të kuqe të purpurt. Të gjitha janë vepër e njerëzve zanatçinj.+
10 Por Jehovai është me të vërtetë Perëndi.+ Ai është Perëndia i gjallë+ dhe Mbreti në jetë të jetëve.+ Nga indinjata e tij, toka do të dridhet+ dhe asnjë nga kombet nuk do t’i bëjë ballë dënimit të tij.+
11 Këtë do t’u thoni atyre: «Perënditë+ që nuk bënë qiejt dhe tokën, do të zhduken nga toka+ dhe nga çdo vend tjetër nën qiej.»
12 Pra, Ai është Bërësi i tokës me fuqinë e tij,+ Ai që e ka bërë të patundshme me mençurinë e vet+ dhe Ai që shpalosi qiejt+ me kuptueshmërinë e tij.
13 Kur nxjerr zërin, shkakton një zhurmë ujërash në qiej.+ Ai bën që nga skajet e tokës të ngrihen avuj.+ Ka bërë edhe prita për shiun+ dhe nxjerr erën nga depot e veta.+
14 Çdo njeri është sjellë fare pa arsye, prandaj nuk kupton.+ Çdo metalpunuesi do t’i vijë turp për shëmbëlltyrën e gdhendur,+ sepse shëmbëlltyra e tij e derdhur është një gënjeshtër+ dhe nuk ka frymë në të.+
15 Shëmbëlltyrat janë kotësi, për t’u tallur.+ Kur të drejtohet vëmendja kundër tyre, do të marrin fund.+
16 Trashëgimia e Jakobit+ nuk është si këto gjëra, sepse Ai është Formuesi i gjithçkaje+ dhe Izraeli është shkopi i trashëgimisë së tij.+ Emri i tij është Jehova i ushtrive.+
17 Merre nga toka bohçen tënde,+ o grua që banon në hall.+
18 Sepse kështu thotë Jehovai: «Ja, unë do t’i flak banorët e tokës kësaj here+ dhe do t’u shkaktoj vuajtje, që ta marrin vesh.»+
19 Mjerë unë se jam shembur!+ Plaga ime është e rëndë. Unë thashë: «Me siguri kjo është lëngata ime, dhe do ta mbaj.+
20 Tenda ime është plaçkitur dhe tërë litarët e saj janë këputur më dysh.+ Bijtë e mi kanë ikur nga unë dhe nuk janë më.+ Nuk ka asnjë që të më shtrijë tendën ose të më ngrejë pëlhurat e saj.
21 Sepse barinjtë janë sjellë pa arsye+ dhe nuk e kanë kërkuar Jehovain.+ Ja pse nuk kanë vepruar me gjykim të thellë dhe gjithë kopetë e tyre janë shpërndarë.»+
22 Dëgjo! Ka ardhur një lajm dhe një sokëllimë e madhe nga vendi i veriut,+ që t’i bëjë qytetet e Judës një shkreti, strofkë çakejsh.+
23 Unë e di mirë, o Jehova, se nuk i përket njeriut udha e tij. Njeriut që ecën, nuk i takon as të drejtojë hapat e vet.+
24 Më ndreq o Jehova, jo në zemërimin tënd,+ por sipas gjykimeve të tua,+ që të mos më katandisësh në asgjë.+
25 Zbraze pra, tërbimin mbi kombet+ që të kanë shpërfillur+ dhe mbi fiset që nuk e kanë thirrur emrin tënd.+ Sepse ata e përpinë Jakobin.+ Po, e përpinë dhe akoma po e shfarosin;+ dhe e shkretuan vendin ku ai banon.+
