Luka 11:1-54
11 Një herë Jezui ishte në një vend dhe po lutej. Kur mbaroi, një nga dishepujt i tha: «Zotëri, na mëso si të lutemi,+ siç i mësoi edhe Gjoni dishepujt e vet.»+
2 Atëherë ai u tha: «Sa herë të luteni,+ thoni: ‘Atë, u shenjtëroftë emri yt.+ Ardhtë mbretëria jote.+
3 Na jep bukën+ për këtë ditë, sipas nevojës së ditës.
4 Na i fal mëkatet tona,+ sepse edhe ne i falim ata që mëkatojnë+ kundër nesh.* Dhe mos na ço në tundim.’»+
5 Pastaj u tha: «Ta zëmë se një nga ju ka një mik dhe shkon tek ai në mesnatë e i thotë: ‘Mik, më jep hua tri bukë,
6 sepse sapo më erdhi një mik nga një udhëtim dhe s’kam ç’t’i nxjerr.’
7 Dhe ky i përgjigjet nga brenda: ‘Mjaft më bezdise!+ Tashmë e kam mbyllur derën dhe fëmijët janë në shtrat me mua. Nuk çohem dot për të të dhënë ndonjë gjë.’
8 E pra, unë po ju them: edhe po të mos çohet që t’i japë ndonjë gjë ngaqë e ka mik, do të ngrihet patjetër dhe do t’i japë ç’i nevojitet, ngaqë tjetri ka këmbëngulur shumë.+
9 Prandaj po ju them: vazhdoni të kërkoni+ dhe do t’ju jepet, vazhdoni të kërkoni+ dhe do të gjeni, vazhdoni të trokitni dhe do t’ju hapet.
10 Sepse kush kërkon, merr;+ kush kërkon, gjen dhe kujt troket, do t’i hapet.
11 Vërtet, cili është ai baba që, po t’i kërkojë i biri+ një peshk, i jep në vend të peshkut një gjarpër?
12 Apo po t’i kërkojë një vezë, i jep një akrep?
13 Kështu pra, nëse ju, edhe pse të ligj, dini t’u jepni dhurata të mira fëmijëve tuaj,+ aq më shumë Ati në qiell do t’u japë frymë të shenjtë+ atyre që ia kërkojnë!»
14 Më vonë, ai po dëbonte një demon që i bënte njerëzit të pagojë.+ Kur demoni doli, i pagoji foli dhe turma u mrekullua.
15 Por disa nga ata thanë: «Ai i dëbon demonët me anë të Belzebubit, sundimtarit të demonëve.»+
16 Kurse disa të tjerë donin ta tundonin, prandaj nisën t’i kërkonin një shenjë+ nga qielli.
17 Duke e ditur se ç’kishin në mendje,+ ai u tha: «Çdo mbretëri e përçarë, përfundon në shkretim dhe një shtëpi e përçarë, bie.+
18 Prandaj, nëse Satanai është i përçarë, si do të qëndrojë mbretëria e tij?+ Sepse ju thoni që unë i dëboj demonët me anë të Belzebubit.
19 Nëse unë i dëboj demonët me anë të Belzebubit, me anë të kujt i dëbojnë bijtë tuaj?+ Për këtë arsye, ata do të jenë gjykatësit tuaj.
20 Por, nëse unë i dëboj demonët me anë të gishtit të Perëndisë,+ mbretëria e Perëndisë ju ka zënë në befasi.+
21 Kur një burrë i fortë+ dhe i armatosur mirë e ruan pallatin e vet, zotërimet e tij janë të sigurta.
22 Por kur vjen kundër tij një tjetër që është më i fortë+ dhe e mund,+ i merr gjithë armët, te të cilat kishte besim dhe i ndan gjërat që i grabiti.
23 Ai që nuk është me mua, është kundër meje dhe ai që nuk mbledh me mua, shpërndan.+
24 Kur një frymë e ndyrë del nga një njeri, kalon nëpër vende të thara, në kërkim të një vendi ku të pushojë, dhe kur nuk gjen asnjë, thotë: ‘Do të kthehem në shtëpinë nga dola.’+
25 Kur arrin atje, e gjen të fshirë dhe të stolisur.
26 Atëherë shkon dhe merr me vete shtatë+ frymëra të ndryshme, më të liga se vetja, dhe hyjnë brenda e banojnë atje. Kështu përfundimisht gjendja e atij njeriu bëhet më e keqe se në fillim.»+
27 Ndërsa ai po thoshte këto fjalë, një grua nga turma ngriti zërin dhe i tha: «Lum barku+ që të mbajti dhe gjinjtë ku u mënde!»
28 Por ai tha: «Jo, më mirë lum ata që e dëgjojnë fjalën e Perëndisë dhe e zbatojnë!»+
29 Kur po grumbulloheshin turmat, ai nisi të thoshte: «Ky brez është i lig dhe kërkon një shenjë,+ por nuk do t’i jepet asnjë shenjë, përveç shenjës së Jonait.+
30 Ashtu si Jonai+ shërbeu si shenjë për ninevitët, po ashtu do të jetë edhe Biri i njeriut për këtë brez.
31 Mbretëresha+ e jugut do të ringjallet me njerëzit e këtij brezi Ditën e Gjykimit dhe do t’i dënojë, sepse ajo erdhi nga fundi i botës për të dëgjuar mençurinë e Solomonit. Por ja, këtu është dikush më i madh+ se Solomoni.
32 Njerëzit e Ninevisë do të ringjallen me këtë brez Ditën e Gjykimit dhe do ta dënojnë, sepse ata u penduan nga ajo që predikoi Jonai.+ Por ja, këtu është dikush më i madh+ se Jonai.
33 Askush nuk e ndez llambën, që ta futë në qilar ose nën shinik,* por e vë mbi mbajtësen e vet,+ që dritën ta shohin edhe ata që hyjnë.
34 Llamba e trupit është syri yt. Kur syri yt është i thjeshtë, edhe gjithë trupi yt është i ndriçuar,+ por kur është i lig, edhe trupi yt është i errët.
35 Prandaj, ji syçelë. Ndoshta drita që është te ti, është errësirë.+
36 Nëse i gjithë trupi yt është i ndriçuar, pa asnjë pjesë të errët, ai do të jetë i gjithi po aq i ndriçuar+ sa një llambë që jep dritë me rrezet e saj.»
37 Pasi tha këto fjalë, një farise iu lut të hante+ me të. Kështu, Jezui hyri brenda dhe u shtrua në tryezë.
38 Mirëpo fariseu u befasua kur pa se ai nuk i lau duart+ para se të hante drekë.
39 Atëherë Zotëria i tha: «Ju farisenjtë pastroni nga jashtë kupën dhe pjatën, por përbrenda+ jeni plot plaçkitje dhe ligësi.+
40 Të paarsyeshëm! Ai që bëri anën e jashtme,+ a nuk bëri edhe anën e brendshme?
41 Por jepni si lëmoshë+ gjërat që keni brenda, dhe pastaj do të jeni të pastër në çdo gjë tjetër.
42 Mjerë ju, farisenj, sepse jepni të dhjetën+ e mendrës, të ryzës dhe të çdo barishteje tjetër, por anashkaloni drejtësinë dhe dashurinë për Perëndinë! Këto gjëra e kishit për detyrë t’i jepnit, por pa lënë pa bërë të tjerat.+
43 Mjerë ju, farisenj, sepse doni vendet e para në sinagoga dhe që t’ju përshëndetin në sheshe pazari!+
44 Mjerë ju, sepse jeni si ato varret* që nuk duken dhe njerëzit ecin mbi to pa e ditur!»+
45 Një nga ata, që e njihte mirë+ Ligjin, i tha: «Mësues, me këto fjalë ti na fyen edhe ne.»
46 Atëherë ai tha: «Mjerë edhe ju që e njihni mirë Ligjin, sepse u ngarkoni njerëzve ngarkesa të rënda për t’i mbajtur, por ju vetë nuk i prekni as me një gisht!+
47 Mjerë ju, sepse ndërtoni varret e profetëve, që i vranë paraardhësit tuaj!+
48 Ju jeni sigurisht dëshmitarë të veprave të paraardhësve tuaj, e megjithatë i miratoni+ ato, sepse ata vranë+ profetët, kurse ju po ndërtoni varret e tyre.
49 Për këtë arsye, me mençurinë+ e vet Perëndia tha: ‘Unë do t’u dërgoj profetë e apostuj. Disa prej tyre ata do t’i vrasin e do t’i përndjekin,
50 që këtij brezi t’i kërkohet llogari për gjakun e gjithë profetëve,+ që është derdhur që nga themelimi i botës,+
51 po, që nga gjaku i Abelit+ deri te gjaku i Zakarisë,+ që u vra midis altarit dhe shtëpisë.’+ Unë po ju them: këtij brezi do t’i kërkohet llogari.
52 Mjerë ju që e njihni mirë Ligjin, sepse e hoqët çelësin e njohurisë.+ Le që vetë nuk hytë, por i penguat edhe ata që hynin!»+
53 Prandaj, kur doli që andej, skribët dhe farisenjtë filluan ta shtynin me forcë dhe ta mbytnin me pyetje për gjëra të tjera,
54 që ta futnin në grackë+ dhe ta kapnin+ me fjalët e veta.
Shënimet
^ Fjalë për fjalë «këdo që është në borxh me ne».
^ Fjalë për fjalë «varr që shërben për të kujtuar të vdekurit». Njësoj edhe në vargun 47.
