Luka 13:1-35
13 Në atë kohë ishin të pranishëm edhe disa veta që i treguan për galileasit,+ gjakun e të cilëve Pilati e kishte përzier me gjakun e flijimeve të tyre.
2 Atëherë ai u tha: «Mos vallë kujtoni se ata galileas ishin më shumë mëkatarë+ se gjithë galileasit e tjerë, ngaqë vuajtën në atë mënyrë?
3 Aspak! Por në mos u pendofshi, ashtu do të shkatërroheni edhe ju të gjithë.+
4 Apo mos vallë kujtoni se ata tetëmbëdhjetë njerëz mbi të cilët ra kulla në Siloam dhe i vrau, ishin më shumë mëkatarë* se gjithë banorët e tjerë të Jerusalemit?
5 Aspak! Por në mos u pendofshi, në të njëjtën mënyrë do të shkatërroheni edhe ju të gjithë.»+
6 Pastaj u tregoi këtë ilustrim: «Një njeri kishte mbjellë një fik në vreshtin e tij+ dhe shkoi të mblidhte fryte,+ por nuk gjeti asnjë.+
7 Atëherë i tha vreshtarit: ‘U bënë tre vjet+ që vij të mbledh fryte nga ky fik, por s’kam gjetur asnjë. Prite!+ Pse ta zërë tokën kot?’
8 Por ai iu përgjigj: ‘Zotëri, lëre+ edhe këtë vit, sa ta punoj rreth e rrotull dhe t’i hedh pleh.
9 Nëse në të ardhmen prodhon fryt, mirë, përndryshe prite.’»+
10 Një ditë sabati Jezui po mësonte në një sinagogë.
11 Një grua ishte e sëmurë nga ndikimi i një demoni+ prej tetëmbëdhjetë vjetësh. Ajo ishte krejt e kërrusur e nuk mund të drejtohej fare.
12 Kur e pa, Jezui iu drejtua dhe i tha: «Grua, je liruar+ nga sëmundja jote.»
13 Pastaj vuri duart mbi të, dhe ajo u drejtua në çast+ e nisi t’i jepte lavdi Perëndisë.
14 Por i pari i sinagogës u indinjua që Jezui shëroi në sabat, prandaj filloi t’i thoshte turmës: «Ka gjashtë ditë për të punuar,+ prandaj ejani të shëroheni gjatë këtyre ditëve dhe jo ditën e sabatit.»+
15 Mirëpo Zotëria ia ktheu: «Hipokritë,+ a nuk e zgjidhni ju të gjithë në sabat demin dhe gomarin nga ahuri, që ta çoni për të pirë?+
16 A nuk e meritonte kjo grua, që është bijë e Abrahamit+ dhe që Satanai e mbajti të lidhur për tetëmbëdhjetë vjet, të zgjidhej nga këta vargonj ditën e sabatit?»
17 Pasi tha këto fjalë, të gjithë kundërshtarëve të tij filloi t’u vinte turp,+ kurse turma filloi të gëzohej për gjithçka të lavdishme që ai kishte bërë.+
18 Prandaj, ai vazhdoi të thoshte: «Kujt i ngjan mbretëria e Perëndisë dhe me se ta krahasoj?+
19 Ajo ngjan me një kokërr sinapi, që një njeri e mori, e mbolli në kopshtin e vet. Ajo u rrit, u bë pemë dhe zogjtë e qiellit+ gjetën strehë në degët e saj.»+
20 U tha përsëri: «Me se ta krahasoj mbretërinë e Perëndisë?
21 Ajo është si majaja, të cilën një grua e mori dhe e përzieu* me tri masa të mëdha mielli, derisa erdhi i gjithë brumi.»+
22 Pastaj shkoi nga qyteti në qytet dhe nga fshati në fshat, duke mësuar dhe duke vazhduar udhën për në Jerusalem.+
23 Dikush e pyeti: «Zotëri, a është e vërtetë se pak veta do të shpëtojnë?»+ Ai u përgjigj:
24 «Përpiquni+ fuqimisht të hyni nga dera e ngushtë.+ Unë po ju them se shumë do të kërkojnë të hyjnë, por nuk do të munden,+
25 sepse i zoti i shtëpisë do të ngrihet, do të kyçë derën dhe ju do të ngelni jashtë, do të trokitni e do të thoni: ‘Imzot, na e hap.’+ Por ai do t’ju përgjigjet: ‘Nuk e di kush jeni.’+
26 Atëherë do të nisni të thoni: ‘Ne hëngrëm dhe pimë me ty dhe ti na mësove udhëve tona të gjera.’+
27 Por ai do t’ju thotë: ‘Nuk e di kush jeni. Largohuni nga unë, të gjithë ju që bëni padrejtësi!’+
28 Atje do të qani dhe do të kërcëllini dhëmbët,+ kur të shihni që Abrahami, Isaku, Jakobi dhe gjithë profetët janë në mbretërinë e Perëndisë,+ kurse ju jeni hedhur jashtë.
29 Shumë njerëz do të vijnë nga lindja dhe nga perëndimi, nga veriu dhe jugu,+ e do të shtrohen në tryezë në mbretërinë e Perëndisë.+
30 Disa nga të fundit do të jenë të parët dhe disa nga të parët, do të jenë të fundit.»+
31 Pikërisht atë çast u afruan disa farisenj dhe i thanë: «Dil dhe largohu që këtej, sepse Herodi dëshiron të të vrasë.»
32 Ai u përgjigj: «Shkoni e i thoni asaj dhelpre:+ ‘Sot e nesër unë do të dëboj demonë e do të kryej shërime, por ditën e tretë do të mbaroj.’+
33 Megjithatë, sot, nesër dhe ditën më pas do të vazhdoj rrugën, sepse nuk është e lejueshme që një profet të vritet jashtë Jerusalemit.+
34 Jerusalem, Jerusalem, vrasës+ i profetëve, dhe që i vret me gurë+ ata që janë dërguar te ti! Sa herë desha t’i mblidhja bashkë fëmijët e tu, ashtu si klloçka i mbledh zogjtë nën krahë!+ Por ju nuk deshët.+
35 Ja, shtëpia* juaj+ është braktisur dhe ju është lënë juve. Unë po ju them se kurrsesi nuk do të më shihni, derisa të thoni: ‘I bekuar është ai që vjen në emër të Jehovait!’»+
