Veprat 4:1-37
4 Ndërsa ata të dy po i flitnin popullit, ia behën krerët e priftërinjve, kapiteni i rojave të tempullit+ dhe saducenjtë,+
2 të acaruar ngaqë ata po mësonin popullin dhe po flitnin haptazi për ringjalljen nga të vdekurit, duke përmendur rastin e Jezuit.+
3 Prandaj i kapën dhe i mbajtën në arrest deri të nesërmen,+ pasi tashmë ishte mbrëmje.
4 Megjithatë, shumë nga ata që i dëgjuan ato fjalë, besuan,+ dhe numri i burrave arriti në rreth pesë mijë veta.+
5 Të nesërmen, në Jerusalem u mblodhën krerët e judenjve, pleqtë dhe skribët+
6 (mes tyre edhe Hanai,+ kreu i priftërinjve, Kajafa,+ Gjoni, Aleksandri dhe të gjithë ata që ishin farefis i kreut të priftërinjve).
7 Si i vunë në mes, i pyetën: «Me ç’fuqi ose në emër të kujt e bëtë këtë?»+
8 Atëherë Pjetri, i mbushur me frymë të shenjtë,+ u tha:«Krerë të popullit dhe pleq!
9 Meqë sot po na merrni në pyetje se bëmë një veprim të mirë ndaj një të sëmuri,+ për ta ditur se kush e shëroi,
10 dijeni, të gjithë ju dhe mbarë populli i Izraelit, se ky njeri qëndron në këmbë i shëndetshëm, këtu, para jush, në emër të Jezu Krishtit, nazareasit,+ që ju e vutë në shtyllë,+ por që Perëndia e ngriti nga të vdekurit;+ po pikërisht nëpërmjet tij.
11 Ai është ‘guri që ju ndërtuesit e quajtët të pavlerë dhe që u bë guri i qoshes’.+
12 Për më tepër, nga askush tjetër nuk vjen shpëtimi, sepse mes njerëzve nën qiell Perëndia nuk ka dhënë emër tjetër,+ me anë të të cilit të shpëtojmë.»+
13 Kur panë se Pjetri e Gjoni flitnin me guxim dhe kuptuan se ishin njerëz të pashkolluar e të thjeshtë,+ u çuditën, dhe filluan të kuptonin se ata kishin qenë me Jezuin.+
14 Prandaj, tek shihnin njeriun e shëruar të qëndronte në këmbë me ta,+ s’kishin ç’të thoshin.+
15 Kështu, i urdhëruan të dilnin jashtë sallës së Sinedrit dhe nisën të këshilloheshin me njëri-tjetrin:
16 «Ç’të bëjmë me këta njerëz?+ Sepse, në fakt, ata bënë një shenjë të paparë para gjithë banorëve të Jerusalemit,+ dhe ne nuk e mohojmë dot.
17 Megjithatë, që të mos përhapet më tepër në popull, le t’i kërcënojmë që të mos i flasin më askujt në emër të tij.»+
18 Kështu, i thirrën dhe i urdhëruan që askund të mos flitnin a të mësonin në emër të Jezuit.
19 Por Pjetri dhe Gjoni iu përgjigjën: «Gjykojeni vetë në është e drejtë në sytë e Perëndisë t’ju dëgjojmë ju dhe jo Perëndinë.
20 Sepse ne nuk pushojmë dot së foluri për ato që kemi parë e dëgjuar.»+
21 Dhe, pasi i kërcënuan përsëri, i liruan, sepse nuk gjetën asnjë bazë për t’i ndëshkuar. Po ashtu, kishin frikë nga populli,+ ngaqë të gjithë po i jepnin lavdi Perëndisë për atë që kishte ndodhur,
22 pasi ai që u shërua mrekullisht, ishte mbi dyzet vjeç.
23 Pasi u liruan, ata shkuan te të vetët+ dhe u treguan çfarë u kishin thënë krerët e priftërinjve dhe pleqtë.
24 Me të dëgjuar këtë, ata iu lutën së bashku Perëndisë:+«O Zotëri Sovran,+ ti je Ai që bëre qiellin, tokën, detin e gjithçka në ta.+
25 Ti je ai që nëpërmjet frymës së shenjtë the me anë të paraardhësit tonë, Davidit,+ shërbëtorit tënd: ‘Pse ziejnë kombet, dhe pse popujt bluajnë në mendje gjëra të kota?+
26 Mbretërit e tokës u kundërvunë, dhe qeveritarët u mblodhën si një trup i vetëm kundër Jehovait dhe të mirosurit të tij.’+
27 Madje, Herodi dhe Ponc Pilati,+ bashkë me njerëz nga kombet dhe nga Izraeli, u mblodhën në këtë qytet kundër Jezuit, shërbëtorit tënd të shenjtë,+ të cilin ti e mirose+
28 për të bërë ato gjëra që dora dhe qëllimi yt kishin paravendosur që të ndodhnin.+
29 E tani, o Jehova, kushtoju vëmendje kërcënimeve të tyre,+ dhe bëj që skllevërit e tu ta thonë fjalën tënde plot guxim,+
30 ndërsa ti e shtrin dorën për të shëruar, dhe ndërsa bëhen shenja e çudira+ në emër+ të shërbëtorit+ tënd të shenjtë Jezu.»
31 Pasi bënë këto përgjërime, vendi ku ishin mbledhur u trondit.+ Të gjithë u mbushën me frymën e shenjtë+ dhe e thoshin fjalën e Perëndisë me guxim.+
32 Veç kësaj, të gjithë ata që kishin besuar, ishin në një zemër e në një shpirt.+ Askush nuk thoshte se ndonjë gjë që zotëronte ishte e veta, përkundrazi, e kishin gjithçka të përbashkët.+
33 Gjithashtu, me zotësi të madhe, apostujt jepnin pareshtur dëshmi për ringjalljen e Zotërisë Jezu,+ dhe të gjithëve u ishte treguar shumë dashamirësi e pamerituar.
34 Në të vërtetë, nuk kishte as edhe një në nevojë midis tyre,+ sepse të gjithë ata që ishin pronarë arash ose shtëpish, i shitnin dhe të ardhurat
35 i vinin te këmbët e apostujve.+ Më pas, secilit i shpërndahej+ sipas nevojës.
36 Jozefi, i mbiquajtur nga apostujt Barnaba,+ që kur përkthehet, do të thotë «Bir i Ngushëllimit», një levit i lindur në Qipro,
37 zotëronte një copë tokë. Ai e shiti, dhe paratë i vuri te këmbët e apostujve.+
