Veprat 7:1-60

7  Por kryeprifti tha: «A është vërtet kështu?»  Stefani iu përgjigj: «Burra, vëllezër dhe etër, dëgjoni! Perëndia i lavdisë+ iu shfaq paraardhësit tonë, Abrahamit, tek ishte në Mesopotami, para se të vendosej në Haran+  dhe i tha: ‘Lëre vendin dhe farefisin tënd dhe shko në vendin që do të të tregoj.’+  Atëherë, ai doli nga vendi i kaldeasve dhe u vendos në Haran. Pasi i vdiq i ati,+ Perëndia bëri që ai të shpërngulej që atje e të shkonte në vendin ku banoni tani.+  E megjithatë, ai nuk i dha asnjë trashëgimi në të, jo, as edhe një këmbë tokë,+ por premtoi t’ia jepte atë vend si pronë atij+ dhe farës së tij,+ kur ende nuk kishte fëmijë.+  Veç kësaj, Perëndia tha që pasardhësit e tij do të ishin të ardhur+ në dhé të huaj+ dhe do të skllavëroheshin e do të mundoheshin për katërqind vjet.+  ‘E unë do ta gjykoj+ atë komb, të cilit ata do t’i shërbejnë si skllevër,—tha Perëndia.—Pas kësaj, do të dalin e do të më bëjnë shërbim të shenjtë në këtë vend.’+  Ai i dha një besëlidhje rrethprerjeje.+ Kështu atij i lindi Isaku,+ që e rrethpreu të tetën ditë,+ Isakut i lindi Jakobi, e Jakobit dymbëdhjetë patriarkët.+  Patriarkët u bënë xhelozë+ për Jozefin dhe e shitën në Egjipt.+ Por Perëndia ishte me të+ 10  dhe e çliroi nga të gjitha shtrëngimet. Ai i dha hir e mençuri para faraonit, mbretit të Egjiptit, aq sa ky e caktoi të qeveriste Egjiptin dhe gjithë shtëpinë e tij.+ 11  Ndërkohë në tërë Egjiptin dhe Kanaanin ra një zi buke, një shtrëngim i madh, e paraardhësit tanë nuk gjenin ç’të hanin.+ 12  Mirëpo Jakobi dëgjoi se kishte ushqime në Egjipt+ dhe dërgoi për herë të parë paraardhësit tanë.+ 13  Kur i dërgoi për herë të dytë, Jozefi u dha të njohur vëllezërve të tij,+ dhe faraoni njohu trungun familjar të Jozefit.+ 14  Kështu, Jozefi dërgoi të thirrnin nga Kanaani Jakobin, të atin, dhe gjithë farefisin,+ gjithsej shtatëdhjetë e pesë shpirt.+ 15  Jakobi zbriti në Egjipt.+ Më pas, ai vdiq+ e po kështu edhe paraardhësit tanë.+ 16  Ata i shpërngulën në Sikem+ dhe i vunë në varrin+ që Abrahami kishte blerë për njëfarë çmimi, me monedha argjendi nga bijtë e Hamorit në Sikem.+ 17  Kur po afrohej koha për përmbushjen e premtimit që Perëndia i kishte bërë Abrahamit, populli u rrit e u shumua në Egjipt.+ 18  Atëherë doli një mbret tjetër në Egjipt, që nuk e njihte Jozefin.+ 19  Ky përdori dinakëri kundër racës sonë+ dhe i shtrëngoi etërit tanë t’i braktisnin foshnjat e tyre, që të mos mbeteshin gjallë.+ 20  Tamam në atë kohë lindi Moisiu,+ që kishte bukuri hyjnore.+ Për tre muaj ai u mëkua në shtëpinë e të atit. 21  Por kur u braktis, e bija e faraonit e mori dhe e rriti si birin e vet.+ 22  Kështu, Moisiu mësoi gjithë mençurinë+ e egjiptianëve dhe ishte vërtet i fuqishëm në fjalë+ e në vepra. 23  Kur ishte dyzet vjeç, i lindi në zemër të shihte se si ishin vëllezërit e tij, bijtë e Izraelit.+ 24  Një herë ai pa se një egjiptian po keqtrajtonte njërin prej tyre. Kështu, ai e mbrojti të vëllanë dhe mori hak për të, duke vrarë egjiptianin.+ 25  Mendonte se vëllezërit e tij do ta kuptonin që Perëndia po u jepte shpëtimin me anë të dorës së tij,+ por ata nuk e kuptuan. 26  Të nesërmen shkoi tek ata, ndërsa po ziheshin, dhe u përpoq të vinte përsëri paqen mes tyre,+ duke u thënë: ‘Burra, ju jeni vëllezër. Pse i bëni keq njëri-tjetrit?’+ 27  Por ai që po i bënte keq të afërmit e shtyu dhe ia ktheu: ‘Kush të vuri ty qeveritar dhe gjykatës?+ 28  Mos do të më vrasësh edhe mua si vrave egjiptianin dje?’+ 29  Pas këtyre fjalëve, Moisiu ia mbathi dhe banoi si i huaj në vendin e Midianit,+ ku i lindën dy bij.+ 30  Kur u mbushën dyzet vjet, në shkretëtirën afër Malit të Sinait, atij iu shfaq një engjëll në flakën e një kaçube me gjemba.+ 31  Moisiu e pa dhe u mrekullua nga kjo.+ Por tek i afrohej për ta këqyrur, u dëgjua zëri i Jehovait: 32  ‘Unë jam Perëndia i paraardhësve të tu, Perëndia i Abrahamit, i Isakut dhe i Jakobit.’+ Duke u dridhur i tëri, Moisiu nuk guxoi të këqyrte më. 33  Jehovai i tha: ‘Hiqi sandalet nga këmbët, sepse vendi ku po rri është tokë e shenjtë.+ 34  Pa dyshim që e kam parë se si keqtrajtohet populli im në Egjipt,+ e kam dëgjuar rënkimin e tyre+ dhe kam zbritur t’i çliroj.+ Tani eja, të të dërgoj në Egjipt.’+ 35  Këtë njeri, Moisiun, të cilin ata e mohuan, duke thënë ‘Kush të vuri ty qeveritar dhe gjykatës?’,+ Perëndia e dërgoi,+ jo vetëm si qeveritar, por edhe si çlirimtar, nëpërmjet engjëllit që iu shfaq te kaçuba. 36  Ky njeri i nxori që andej+ pasi bëri çudira dhe shenja në Egjipt,+ në Detin e Kuq+ dhe në shkretëtirë për dyzet vjet.+ 37  Ky është Moisiu që u tha bijve të Izraelit: ‘Perëndia do t’ju japë një profet si unë nga gjiri i vëllezërve tuaj.’+ 38  Ai është njeriu+ që ndodhej mes kongregacionit,+ në shkretëtirë, bashkë me engjëllin+ që i foli në Malin e Sinait e bashkë me paraardhësit tanë, dhe që mori thënie të shenjta+ të gjalla për t’jua dhënë juve. 39  Paraardhësit tanë nuk pranuan t’i bindeshin atij, përkundrazi e hodhën tej+ dhe me zemër u kthyen në Egjipt,+ 40  ndërsa i thoshin Aaronit: ‘Na bëj perëndi që të na prijnë, se nuk e dimë ç’i ka ndodhur Moisiut, që na nxori nga Egjipti.’+ 41  Kështu, ato ditë bënë një viç,+ i çuan idhullit një flijim dhe gëzuan me veprat e duarve të tyre.+ 42  Atëherë, Perëndia u kthye dhe i la+ të adhuronin ushtrinë e qiellit, siç është shkruar në librin e profetëve:+ ‘Mos vallë më bëtë mua fli dhe flijime për dyzet vjet në shkretëtirë, o shtëpi e Izraelit?+ 43  Jo, përkundrazi mbajtët tendën e Molokut+ dhe yllin+ e perëndisë Refan, objekte që i bëtë për t’i adhuruar. Prandaj, do t’ju dëboj+ deri matanë Babilonisë.’ 44  Paraardhësit tanë kishin tendën e dëshmisë në shkretëtirë, ashtu siç i urdhëroi ai, kur i tha Moisiut ta bënte sipas modelit që pa.+ 45  Atë tendë e trashëguan paraardhësit tanë që e çuan bashkë me Josiun+ në vendin që e zotëronin ato kombe,+ të cilat Perëndia i përzuri para paraardhësve tanë.+ Këtu qëndroi deri në ditët e Davidit. 46  Ai gjeti hir+ në sytë e Perëndisë dhe kërkoi privilegjin për t’i ngritur një banesë+ Perëndisë së Jakobit. 47  Mirëpo, qe Solomoni ai që ndërtoi një shtëpi për të.+ 48  Sidoqoftë, Më i Larti nuk banon në shtëpi të bëra me dorë,+ ashtu siç thotë profeti: 49  ‘Qielli është froni im,+ dhe toka është stoli im i këmbëve.+ Çfarë shtëpie do të më ndërtoni?—thotë Jehovai.—Ku është vendi i prehjes sime?+ 50  A nuk i bëri dora ime tërë këto?’+ 51  O njerëz kryeneçë dhe të parrethprerë në zemra+ e në veshë, ju gjithmonë i kundërviheni frymës së shenjtë. Siç bënë paraardhësit tuaj, ashtu bëni edhe ju.+ 52  Cilin nga profetët nuk përndoqën paraardhësit tuaj?+ Po, vranë+ ata që njoftuan që më parë ardhjen e të Drejtit,+ tradhtarë dhe vrasës të të cilit tani jeni bërë ju,+ 53  po, ju që e morët Ligjin siç u përcoll nga engjëjt,+ por që nuk e zbatuat.» 54  Atyre që dëgjuan, u therën këto fjalë,+ dhe filluan të kërcëllinin+ dhëmbët kundër tij. 55  Por ai, plot me frymë të shenjtë, ia nguli sytë qiellit, pa lavdinë e Perëndisë e të Jezuit që qëndronte në të djathtën e Perëndisë+ 56  dhe tha: «Ja, shoh qiejt të hapur+ dhe Birin e njeriut+ duke qëndruar në të djathtën e Perëndisë.»+ 57  Atëherë, ata thirrën sa u hante zëri, i zunë veshët me duar+ dhe u turrën të gjithë së bashku mbi të. 58  Pasi e nxorën jashtë qytetit,+ nisën t’i gjuanin me gurë.+ Dëshmitarët+ i lanë rrobat te këmbët e një djali të ri që quhej Saul.+ 59  Ata i gjuanin pareshtur Stefanit, ndërsa ai thërriste e thoshte: «Zotëri Jezu, pranoje frymën time.»+ 60  Pastaj, si ra në gjunjë, thirri me zë të fortë: «O Jehova, mos ua ngarko atyre këtë mëkat.»+ E pasi tha këtë, ra në gjumin e vdekjes.

Shënimet