Veprat 9:1-43
9 Mirëpo Sauli, që ende i kërcënonte dishepujt+ e Zotërisë dhe bënte çmos t’i vriste,+ shkoi te kryeprifti.
2 I kërkoi atij letra për sinagogat në Damask, që këdo që të gjente nga ata që i përkitnin Udhës,+ ta sillte të lidhur në Jerusalem, qoftë burrë, qoftë grua.
3 Ndërsa udhëtonte dhe iu afrua Damaskut, befas rreth tij vetëtiu një dritë nga qielli.+
4 Ai ra përtokë e dëgjoi një zë t’i thoshte: «Saul, Saul, pse po më përndjek?»+
5 Sauli pyeti: «Kush je ti, Zotëri?» Ai ia ktheu: «Jam Jezui, të cilin ti po e përndjek.+
6 Megjithatë, ngrihu+ e hyr në qytet, pastaj do të të thuhet ç’duhet të bësh.»
7 Tani, burrat që bënin udhën me të,+ mbetën pa fjalë,+ pasi vërtet dëgjonin një zë,+ por nuk shihnin asnjeri.
8 Atëherë, Sauli u ngrit dhe ndonëse sytë i kishte të hapur, nuk shihte asgjë.+ Kështu, e morën për dore dhe e çuan deri në Damask.
9 Për tri ditë nuk pa fare,+ dhe as hëngri e as piu.
10 Në Damask ishte një dishepull që quhej Anania,+ dhe Zotëria i tha në një vegim: «Anania!» Ai u përgjigj: «Ja ku jam, Zotëri!»
11 Zotëria i tha: «Ngrihu, shko në rrugën që quhet E Drejtë, dhe kërko në shtëpinë e Judës një njeri nga Tarsi,+ që quhet Saul. Sepse ai po lutet
12 dhe në vegim ka parë një burrë, që quhet Anania, të hyjë e të vërë duart mbi të për t’i kthyer shikimin.»+
13 Por Anania iu përgjigj: «Zotëri, nga shumë veta kam dëgjuar se sa të këqija u bëri ai njeri të shenjtëve të tu në Jerusalem.
14 E këtu i është dhënë autoritet nga krerët e priftërinjve që të vërë në vargonj të gjithë ata që thërrasin emrin tënd.»+
15 Por Zotëria ia ktheu: «Shko, se ai njeri është për mua një enë e zgjedhur,+ që t’ua çojë emrin tim kombeve,+ mbretërve+ dhe bijve të Izraelit.
16 Unë do t’i tregoj hapur se sa shumë duhet të vuajë për emrin tim.»+
17 Kështu, Anania shkoi e hyri në shtëpi. Vuri duart mbi të dhe i tha: «Saul, vëlla! Zotëria, Jezui, që t’u shfaq rrugës nga po vije, më dërgoi që ty të të kthehet shikimi dhe të mbushesh me frymë të shenjtë.»+
18 Sakaq Saulit i ranë nga sytë ca si luspa, e iu kthye shikimi. Ai u ngrit, u pagëzua,
19 hëngri dhe mori forcë.+Ai ndenji disa ditë me dishepujt në Damask+
20 dhe menjëherë filloi të predikonte për Jezuin+ nëpër sinagoga se Ai është Biri i Perëndisë.
21 Por të gjithë ata që e dëgjonin, mahniteshin dhe thoshin: «A nuk është ky ai që i batërdisi+ në Jerusalem ata që thërritnin këtë emër, e që edhe këtu erdhi pikërisht që t’i çonte të lidhur te krerët e priftërinjve?»+
22 Mirëpo Sauli merrte gjithnjë e më shumë fuqi dhe i habiste judenjtë që banonin në Damask, duke u provuar në mënyrë të logjikshme se Jezui ishte Krishti.+
23 Si kaluan mjaft ditë, judenjtë u këshilluan ta vritnin.+
24 Sauli e mori vesh komplotin e tyre kundër tij. Ata përgjonin me kujdes ditë e natë edhe portat e qytetit, që ta vritnin.+
25 Kështu, dishepujt e tij e morën dhe e zbritën natën nga një e çarë në mur, me një kosh.+
26 Me të mbërritur në Jerusalem,+ ai bëri përpjekje të bashkohej me dishepujt, por ata të gjithë kishin frikë prej tij, se nuk e besonin që ishte dishepull.
27 Kështu, Barnaba i vajti në ndihmë+ dhe e çoi tek apostujt. Sauli u tregoi me hollësi se rrugës kishte parë Zotërinë,+ që i kishte folur.+ U tregoi edhe se si kishte folur me guxim në Damask+ në emër të Jezuit.
28 Kështu, ai qëndroi me ta, hynte e dilte në Jerusalem, dhe fliste me guxim në emër të Zotërisë.+
29 Ai fliste e diskutonte edhe me judenjtë që flitnin greqisht, por ata orvateshin ta vritnin.+
30 Kur e pikasën këtë, vëllezërit e zbritën në Cezare dhe e nisën për në Tars.+
31 Atëherë, kongregacioni+ në mbarë Judenë, Galilenë dhe Samarinë hyri vërtet në një periudhë paqeje dhe ndërtohej. Ngaqë ecte në frikën e Jehovait+ dhe sipas ngushëllimit që jepte fryma e shenjtë,+ shumohej.
32 Ndërsa Pjetri po përshkonte të gjitha viset, zbriti edhe te të shenjtët që banonin në Lidë.+
33 Atje gjeti një burrë që quhej Enea, i cili lëngonte në shtrat prej tetë vjetësh, ngaqë ishte i paralizuar.
34 Pjetri i tha:+ «Enea, Jezu Krishti të shëron.+ Ngrihu e ndreqe shtratin.» Dhe ai u ngrit menjëherë.
35 Të gjithë ata që banonin në Lidë dhe në rrafshinën e Sharonit,+ e panë dhe u kthyen te Zotëria.+
36 Por në Jopë+ ishte një dishepulle, e cila quhej Tabita, që kur përkthehet do të thotë «Dorka».* Ajo bënte plot vepra të mira+ dhe jepte lëmoshë me bollëk.
37 Por ato ditë ajo u sëmur dhe vdiq. Kështu, e lanë dhe e vunë në një dhomë të sipërme.
38 Dishepujt dëgjuan se Pjetri ishte në Lidë, dhe meqë Lida ishte afër Jopës,+ dërguan tek ai dy burra që t’i përgjëroheshin: «Të lutemi, mos vono të vish te ne!»
39 Atëherë Pjetri u ngrit dhe shkoi me ta. Kur mbërriti, e çuan në dhomën e sipërme. Të gjitha vejushat i dolën para, duke qarë e duke treguar shumë rroba e veshje+ që kishte bërë Dorka ndërsa ishte me to.+
40 Por Pjetri i nxori të gjithë jashtë,+ ra në gjunjë u lut e, duke u kthyer nga trupi, tha: «Tabita, ngrihu!» Ajo hapi sytë dhe sa pa Pjetrin, u ngrit ndenjur.+
41 Ai i dha dorën, e ngriti në këmbë,+ thirri të shenjtët e vejushat dhe ua nxori para të gjallë.+
42 Kjo u mor vesh në mbarë Jopën, dhe shumë veta filluan të besonin në Zotërinë.+
43 Ai qëndroi në Jopë për mjaft ditë+ te njëfarë Simoni, një regjës lëkurësh.+
Shënimet
^ «Dorka» në greqisht korrespondon me «Tabita» në aramaisht; që të dyja do të thonë «gazelë».
