Eklisiastiu 9:1-18
9 Kështu e bluajta në mendje gjithë këtë dhe arrita në përfundimin se të drejtët dhe të mençurit, si dhe veprat e tyre, janë në duart e Perëndisë së vërtetë.+ Njerëzit nuk e dinë ç’dashuri dhe urrejtje ekzistonte përpara se ata të lindnin.
2 Të gjithë i pret i njëjti fund,+ njeriun e drejtë dhe njeriun e lig,+ njeriun e mirë e të ndershëm dhe njeriun e ndyrë, atë që ofron flijime dhe atë që nuk ofron. Njeriu i mirë është njëlloj si njeriu mëkatar, dhe ai që betohet është njëlloj si ai që ngurron të betohet.
3 Ja një gjë dëshpëruese që ndodh nën diell: meqë të gjithë i pret i njëjti fund,+ zemra e njerëzve është plot ligësi dhe çmenduria nuk u shkulet nga zemra gjatë gjithë jetës, e pastaj vdesin!*
4 Ka shpresë për këdo që është ende gjallë, sepse një qen i gjallë është më mirë se një luan i ngordhur.+
5 Të gjallët e dinë* se do të vdesin,+ kurse të vdekurit s’dinë asgjë;+ për ta nuk ka më kurrfarë shpërblimi, sepse kujtimi i tyre bie në harresë.+
6 Po ashtu dashuria, urrejtja dhe xhelozia e tyre tashmë kanë marrë fund, dhe ata nuk luajnë më asnjë rol në gjërat që bëhen nën diell.+
7 Shko, haje me hare ushqimin tënd dhe pije verën tënde me zemër të gëzuar,+ sepse Perëndia i vërtetë është i kënaqur me veprat e tua.+
8 Qofshin rrobat e tua gjithmonë të bardha,* dhe mos mungoftë vaji mbi kokën tënde!+
9 Gëzoje jetën me gruan tënde të dashur+ gjithë ditët e jetës sate të shkurtër* që Ai të ka dhënë nën diell, gjithë ditët e kotësisë sate, sepse ky është shpërblimi yt* në jetë, shpërblimi për mundin tënd, nga i cili sfilitesh nën diell.+
10 Gjithë sa dora jote gjen për të bërë, bëje me tërë fuqinë që ke, sepse nuk ka as punë, as plan, as njohuri, as mençuri në Varr*+ ku po shkon.
11 Kam parë diçka tjetër nën diell: garën nuk e fitojnë gjithmonë të shpejtët, as betejën të fuqishmit,+ as të mençurit nuk kanë gjithmonë ushqim, as inteligjentët nuk kanë gjithmonë pasuri,+ as të diturit nuk kanë gjithmonë sukses,+ sepse kohët e vështira dhe ngjarjet e papritura* i zënë befas të gjithë.
12 Në fakt njeriu nuk e di kur i vjen ora;+ ashtu si peshqit zihen në një rrjetë mizore dhe zogjtë kapen në grackë, po njësoj bijtë e njerëzve zihen befas në lakun e kohëve tejet të vështira.*
13 Vura re edhe këtë gjë që më bëri përshtypje për mençurinë nën diell:
14 Në një qytet të vogël jetonin pak njerëz. Një mbret i fuqishëm shkoi për të luftuar kundër tij dhe ngriti rrethime të larta.
15 Atje ndodhej një njeri i varfër, por i mençur, që e shpëtoi qytetin falë mençurisë së vet. Por askujt nuk i ra ndër mend për atë njeri të varfër.+
16 Atëherë thashë me vete: «Mençuria është më e mirë se forca,+ e prapëseprapë, mençuria e të varfrit përbuzet, dhe askush nuk ua vë veshin fjalëve të tij.»+
17 Më mirë t’ua vësh veshin fjalëve të qeta të të mençurit, se të bërtiturave të mbretit të të marrëve.
18 Mençuria është më e mirë se armët e luftës, por një mëkatar i vetëm mund të shkatërrojë shumë gjëra të mira.+
Shënimet
^ Fjalë për fjalë «dhe pas kësaj—te të vdekurit!»
^ Ose «janë të vetëdijshëm».
^ Domethënë, u referohet rrobave të bardha që tregojnë gjendje shpirtërore të gëzuar, dhe jo rrobave të zisë.
^ Ose «kjo është pjesa jote».
^ Ose «të kotë».
^ Ose «Sheol», pra, në varrin e përbashkët të njerëzimit. Shih Fjalorthin.
^ Ose «e paparashikuara».
^ Ose «të kobshme».
