Isaia 6:1-13
6 Vitin që vdiq mbreti Uziah,+ pashë Jehovain të ulur në një fron të lartë e të madhërishëm+ dhe cepat e veshjes së tij mbushnin tempullin.
2 Mbi të qëndronin serafinë. Secili* kishte gjashtë krahë: me dy krahë mbulonte fytyrën, me dy krahë mbulonte këmbët dhe me dy krahë fluturonte.
3 Ata thërritnin njëri pas tjetrit:
«I shenjtë, i shenjtë, i shenjtë është Jehovai i ushtrive!+
E gjithë toka është plot me lavdinë e tij.»
4 Boshtet e portave u drodhën nga thirrjet,* dhe shtëpia u mbush me tym.+
5 Prandaj thashë: «I mjeri unë!
Tani mora fund,*sepse jam njeri me buzë të papastradhe banoj mes një populli me buzë të papastra;+sepse sytë e mi panë Mbretin, vetë Jehovain e ushtrive!»
6 Atëherë një nga serafinët fluturoi drejt meje me një thëngjill në dorë+ që e kishte marrë me mashë nga altari,+
7 më preku buzët dhe më tha:
«Ja, me këtë të preka buzët.
Tani faji t’u hoqe mëkati t’u shlye.»
8 Pastaj dëgjova zërin e Jehovait që tha: «Kë të dërgoj dhe kush do të shkojë për ne?»+ Unë u përgjigja: «Ja ku jam! Më dërgo mua!»+
9 Ai më tha: «Shko e thuaji këtij populli:
‘Sa e sa herë do të dëgjoni,por s’do të kuptoni.
Sa e sa herë do të shihni,por s’do të fitoni njohuri.’+
10 Ngurtësoja zemrën këtij populli,+bëja të shurdhër veshët+dhe të verbër sytë,që me sy të mos shohin,me veshë të mos dëgjojnë,që me zemër të mos kuptojnëe kështu të mos kthehen tek unë që t’i shëroj.»+
11 Atëherë unë thashë: «Deri kur, o Jehova?» Ai m’u përgjigj:
«Derisa qytetet të kthehen në gërmadha pa asnjë banor,shtëpitë të mbeten pa njeridhe toka të rrënohet e të shkretohet;+
12 derisa Jehovai t’i largojë njerëzit+e shkretimi të mbulojë mbarë vendin.
13 Megjithatë në të do të mbetet një e dhjeta, që do të digjet përsëri e do të jetë si cungu që mbetet pasi pritet një pemë e madhe a një lis; cungu do të përbëhet nga një farë* e shenjtë.»
Shënimet
^ Fjalë për fjalë «Ai».
^ Fjalë për fjalë «nga zëri i atij që thërriste».
^ Fjalë për fjalë «Më kanë bërë të hesht».
^ Ose «nga pasardhës».
