Jobi 21:1-34
21 Jobi iu përgjigj:
2 «Dëgjojini mirë fjalët e mia,të paktën të kem këtë ngushëllim prej jush.
3 Më duroni teksa flas;të flas njëherë e pastaj më tallni.+
4 Mos vallë po i ankohem ndonjë njeriu?!
Po të ishte kështu, a nuk do ta humbja durimin?!
5 Shikomëni se do të mbeteni të shtangur,as gjysmë fjale nuk do të nxirrni nga goja.*
6 Kur ndalem e mendoj, tronditem edhe vetë,e dridhmat ma përshkojnë gjithë trupin.
7 Pse vazhdojnë të ligjtë të rrojnë?+Pse plaken dhe vënë pasuri?*+
8 Fëmijët i kanë gjithmonë pranë vetes,dhe jetojnë gjatë, aq sa shohin edhe pasardhësit e fëmijëve.
9 Në shtëpitë e tyre ka siguri e jo frikë,+e Perëndia nuk i ndëshkon me shkopin e vet.
10 Demi i tyre mbars me sukses;lopa u pjell e nuk i dështon të vegjlit.
11 Si kope qengjash lodrojnë djemtë e tyre,e plot hare kërcejnë fëmijët e tyre.
12 Këndojnë nën tingullin e dajres dhe të harpës,gëzojnë nga melodia e fyellit.*+
13 I kalojnë ditët si s’ka më mirëdhe zbresin në Varr* në paqe.*
14 Por Perëndisë së vërtetë i thonë: ‘Na lër rehat!
Nuk duam t’i njohim udhët e tua.+
15 Kush është i Plotfuqishmi që u dashka t’i shërbejmë?+
E çfarë fitojmë po ta njohim?+’
16 Mirëpo unë e di që nuk varet prej tyre begatia që gëzojnë.+
(Larg qoftë që të mendoj* si të ligjtë!)+
17 Sa herë u shuhet llamba të ligjve?+
Sa herë bie e keqja mbi ta?
Sa herë i shkatërron Perëndia në zemërimin e tij?
18 A bëhen ndonjëherë ata si kashta para erës,si byku që stuhia e merr tutje?
19 Ndëshkimin që i takon dikujt, Perëndia e ruan për fëmijët e tij.
Por e ndëshkoftë Perëndia edhe atë vetë, që ai të marrë vesh.+
20 E paftë me sytë e vet rrënimin e tij,dhe le ta pijë ai tërbimin e të Plotfuqishmit!+
21 E pse të shqetësohet ç’do të bëhet me shtëpinë e vet kur të mos jetë më,nëse muajt i priten në mes?*+
22 E kush mund t’i japë njohuri Perëndisë,*+përderisa Ai vetë gjykon më të lartët?+
23 Dikush vdes në kulmin e fuqisë,+kur është plotësisht i qetë e rehat;+
24 kur kofshët i janë trashur nga dhjami,dhe kockat i ka ende të forta.*
25 Kurse një tjetër vdes me shpirt të helmuar,*pa shijuar kurrë asnjë të mirë.
26 Të dy do të dergjen në pluhur,+e krimbat do t’i mbulojnë që të dy.+
27 E pra, e di mirë ç’ju shkon në mendje,e di ç’plane thurni për të më rënë në qafë.*+
28 Se ju thoni: ‘Ku janë shtëpitë e fisnikëve?Ku janë tendat ku jetonin të ligjtë?’+
29 Vallë, nuk i pyesni udhëtarët?
Vallë, nuk ua vini mendjen dëshmive të tyre,
30 që të ligut i kursehet jeta ditën e shkatërrimitdhe gjen shpëtim ditën e zemërimit të furishëm?
31 Kush do t’i kërkojë llogari për sjelljen e vet?Kush do ta ndëshkojë për ato që ka bërë?
32 Kur ta përcjellin në varreza,mbi varr do t’i bëjnë rojë.
33 Në plisat e luginës* do të prehet i qetë,*+e pas tij do të shkojë tërë njerëzia,*+sikurse kanë shkuar mijëra e mijëra para tij.
34 Prandaj, pse më ngushëlloni me fjalë të kota?+
Në përgjigjet tuaja ka veçse mashtrim!»
Shënimet
^ Fjalë për fjalë «e vëreni dorën te goja».
^ Ose «bëhen të fuqishëm?»
^ Ose «e pipëzës».
^ Ose «Sheol», pra, në varrin e përbashkët të njerëzimit. Shih Fjalorthin.
^ Ose «në çast», domethënë, një vdekje e shpejtë dhe pa dhembje.
^ Ose «të thur plane».
^ Ose «i shkurtohen?»
^ Ose «t’i mësojë ndonjë gjë Perëndisë».
^ Fjalë për fjalë «palca e kockave të tij të jetë plot njomësi».
^ Ose «kur është tejet i brengosur».
^ Një mundësi tjetër «për të ushtruar dhunë ndaj meje».
^ Ose «e vadit». Shih Fjalorthin.
^ Fjalë për fjalë «Plisat e luginës do të jenë të ëmbël për të».
^ Fjalë për fjalë «ai do të tërheqë pas vetes njerëzimin».
