Jobi 29:1-25

  • Jobi kujton ditët e lumtura para sprovave (1-25)

    • I respektuar në portën e qytetit (7-10)

    • Sjellja e tij e drejtë në të kaluarën (11-17)

    • Të gjithë ia vinin veshin këshillës së tij (21-23)

29  Jobi vazhdoi me këto fjalë:*   «Ah, sikur t’u kthehesha muajve që shkuan,ditëve kur Perëndia më mbronte,   kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time,kur çaja errësirën nën dritën e tij,+   kur isha në pranverën e jetës,kur gëzoja miqësi me Perëndinë në tendën time,+   kur i Plotfuqishmi ishte ende me mua,kur isha i rrethuar nga fëmijët* e mi,   kur i laja këmbët në gjalpë,kur vaji rridhte rrëke nga shkëmbinjtë.+   Kur dilja te porta e qytetit+dhe zija vendin tim te sheshi,+   djemtë më shihnin e më hapnin rrugën,*edhe pleqtë çoheshin e rrinin në këmbë.+   Princat i ndalnin fjalët,gjysmë fjale s’nxirrnin nga goja.* 10  Burrat e shquar nuk bënin zë,se gjuha u ngjitej pas qiellzës. 11  Kushdo që më dëgjonte, fliste mirë për mua,dhe kush më shihte, më lëvdonte, 12  sepse e çliroja të varfrin që thërriste për ndihmë,+jetimin* e këdo që s’kishte kush ta ndihmonte.+ 13  Ai që ishte në fill të vdekjes, më bekonte,+zemrën e vejushës e mbushja me gëzim.+ 14  Si mantel e kisha veshur drejtësinë;rroba* e çallma ime ishte gjykimi i drejtë. 15  U bëra sy për të verbrindhe këmbë për të çalin. 16  I bëhesha baba të varfrit;+hetoja çështjen ligjore të atij që s’e njihja.+ 17  Ua thyeja nofullat keqbërësve+e nga dhëmbët ua rrëmbeja prenë. 18  Thosha: ‘Në folenë* time do të vdes+dhe ditët e mia do të jenë të panumërta si kokrrizat e rërës. 19  Rrënjët e mia do të shtrihen drejt ujitdhe vesa do të prehet gjithë natën në degët e mia. 20  Shkëlqimi im nuk do të venitet kurrë,dhe harku në dorën time do të gjuajë përherë.’ 21  Të gjithë mezi pritnin të më dëgjonin,pritnin në heshtje këshillën time.+ 22  Pas fjalës sime, nuk shtonin asgjë;fjala ime ishte e ëmbël* për veshët e tyre. 23  Prisnin për mua sikur të pritnin për shiun;ishin të etur për fjalën time si për shiun e pranverës.+ 24  S’u besonin syve kur shihnin fytyrën time të qeshur;drita e fytyrës sime i qetësonte.* 25  U jepja drejtim si kreu i tyredhe jetoja si mbreti mes ushtrisë së vet,+si ngushëlluesi i atyre që mbajnë zi.+

Shënimet

Ose «me këtë shprehje proverbiale».
Ose «shërbëtorët».
Fjalë për fjalë «e më fshiheshin».
Fjalë për fjalë «vinin dorën te goja».
Ose «fëmijën pa baba».
Ose «veshja pa mëngë».
Ose «Në shtëpinë».
Fjalë për fjalë «pikonte».
Një mundësi tjetër «ata nuk e shuanin dritën e fytyrës sime».