Psalmet 90:1-17
Lutje e Moisiut, njeriut të Perëndisë së vërtetë.+
90 O Jehova, ti ke qenë streha jonë*+ brez pas brezi.
2 Para se të lindnin malet,para se të sillje në jetë* tokën e gjithçka në të,+mot e jetë,* ti je Perëndi.+
3 Ti e kthen vdekatarin në pluhur dhe thua:
«Atje kthehuni, o bij njerëzish.»+
4 Se një mijë vjet në sytë e tu janë si e djeshmja që kaloi,+si ndërresa e rojës gjatë natës.
5 Ti i fshin tej njerëzit;+jeta e tyre zgjat veç një sy gjumë;në mëngjes janë si bari i gjelbër që mbin.+
6 Në mëngjes ai bleron e lulëzon,por në mbrëmje vyshket e thahet.+
7 Nga zemërimi yt kemi marrë fund,+nga tërbimi yt jemi tmerruar.
8 Fajet tona janë përpara teje,*+të fshehtat tona dalin sheshit nën dritën e fytyrës sate.+
9 Ditët tona shuhen* nga zemërimi yt i furishëm;vitet tona marrin fund shpejt si një pëshpërimë.*
10 Edhe pse ditët tona arrijnë në 70 vjet e 80+ për më të fortët,prapëseprapë janë plot halle e dhembje,kalojnë shpejt dhe ne fluturojmë tutje.+
11 Kush mund ta rrokë me mend sa forcë ka zemërimi yt?
Sa e madhe është furia jote!
Po aq e madhe sa nderimi që meriton ti.+
12 Na mëso si t’i numërojmë* ditët e jetës sonë,+që të fitojmë një zemër plot mençuri.
13 Kthehu, o Jehova!+ Deri kur do të vazhdosh kështu?+
Ki mëshirë për shërbëtorët e tu!+
14 Na e kënaq shpirtin me dashurinë tënde besnike+ në mëngjes,që të brohorasim hareshëm e të gëzojmë+ gjatë gjithë ditëve tona.
15 Na dhuro po aq ditë të gëzuara sa na mundove,+po aq vite sa kemi parë të zeza.+
16 Shërbëtorët e tu pafshin veprat e duarve të tua!
Bijtë e tyre pafshin shkëlqimin tënd!+
17 O Jehova, Perëndia ynë, na beko!
Na e bëj mbarë* veprën e duarve tona,po, veprën e duarve tona, na e bëj mbarë!+
Shënimet
^ Ose «vendbanimi ynë».
^ Ose «të sillje në jetë si me dhembje lindjeje».
^ Ose «nga përjetësia në përjetësi».
^ Ose «Ti i njeh mirë fajet tona».
^ Ose «Jeta jonë shuhet».
^ Ose «psherëtimë».
^ Ose «si t’i përdorim me mençuri».
^ Ose «Forcoje patundshmërisht».
