Veprat e Apostujve 4:1-37
4 Ndërsa ata të dy po i flitnin popullit, papritur erdhën priftërinjtë, kapiteni i rojave të tempullit dhe saducenjtë.+
2 Këta ishin të acaruar ngaqë apostujt po mësonin popullin dhe po flitnin haptazi për ringjalljen e Jezuit nga të vdekurit.*+
3 Prandaj i kapën dhe i mbajtën në arrest+ deri të nesërmen, pasi tashmë ishte mbrëmje.
4 Megjithatë, shumë njerëz që i kishin dëgjuar ato fjalë, i besuan, dhe numri i burrave besimtarë u rrit në rreth 5.000 veta.+
5 Të nesërmen, në Jerusalem u mblodhën krerët e judenjve, pleqtë dhe skribët.
6 Bashkë me ta ishin edhe Hanai,+ kreu i priftërinjve, Kajafa,+ Gjoni, Aleksandri dhe të gjithë ata që ishin farefis i kreut të priftërinjve.
7 Pjetrin dhe Gjonin i vunë në mes e filluan t’i pyetnin: «Me ç’fuqi ose në emër të kujt e bëtë këtë?»
8 Atëherë Pjetri, i mbushur me frymë të shenjtë,+ u tha:
«Krerë të popullit dhe pleq!
9 Nëse sot po na merrni në pyetje për një vepër të mirë ndaj një njeriu të çalë+ dhe po pyesni se kush e shëroi,
10 të gjithë ju dhe mbarë populli i Izraelit, dijeni se ky njeri qëndron në këmbë i shëndetshëm para jush në emër të Jezu Krishtit, nazareasit,+ që ju e ekzekutuat në shtyllë,+ por që Perëndia e ngriti nga të vdekurit;+ po pikërisht nëpërmjet tij.
11 Ai është ‘guri që ju ndërtuesit nuk e çmuat aspak dhe që u bë guri kryesor i qoshes’.*+
12 Për më tepër, nga askush tjetër nuk vjen shpëtimi, sepse nën qiell nuk ka emër tjetër+ që Perëndia të ketë dhënë mes njerëzve, me anë të të cilit të shpëtojmë.»+
13 Kur krerët e popullit dhe pleqtë panë se Pjetri e Gjoni flitnin me guxim* dhe kuptuan se ishin njerëz të pashkolluar* e të thjeshtë,+ u çuditën dhe filluan të kuptonin se ata kishin qenë me Jezuin.+
14 Prandaj s’kishin ç’të thoshin+ teksa shihnin njeriun e shëruar që qëndronte në këmbë me ta.+
15 Kështu i urdhëruan të dilnin jashtë sallës së Sinedrit dhe nisën të konsultoheshin* me njëri-tjetrin:
16 «Ç’të bëjmë me këta njerëz?+ Se në fakt bënë një shenjë* të jashtëzakonshme para tërë banorëve të Jerusalemit,+ dhe ne nuk e mohojmë dot.
17 Prandaj, që kjo të mos përhapet më tepër në popull, t’i kërcënojmë që të mos i flasin më askujt në emër të tij.»+
18 Atëherë i thirrën dhe i urdhëruan të mos flitnin fare e të mos mësonin në emër të Jezuit.
19 Por Pjetri dhe Gjoni iu përgjigjën: «Gjykojeni vetë nëse është e drejtë në sytë e Perëndisë t’ju dëgjojmë ju dhe jo Perëndinë;
20 sepse ne s’rrimë dot pa folur për ato që kemi parë dhe kemi dëgjuar.»+
21 Kështu, pasi i kërcënuan përsëri, i liruan, sepse nuk gjetën asnjë bazë për t’i ndëshkuar. Po ashtu kishin frikë nga populli,+ ngaqë të gjithë po i jepnin lavdi Perëndisë për atë që kishte ndodhur.
22 Faktikisht, burri që u shërua me atë mrekulli ishte mbi 40 vjeç.
23 Pasi i lanë të lirë, ata shkuan te të vetët dhe u treguan çfarë u kishin thënë krerët e priftërinjve dhe pleqtë.
24 Me të dëgjuar këtë, iu lutën së bashku Perëndisë:
«O Zotëri Sovran, ti je Ai që bëre qiellin, tokën, detin e gjithçka në ta.+
25 Ti je ai që nëpërmjet frymës së shenjtë ke thënë me anë të paraardhësit tonë, Davidit,+ shërbëtorit tënd: ‘Pse ziejnë kombet? Pse bluajnë në mendje gjëra të kota popujt?
26 Mbretërit e tokës u ngritën e si një trup i vetëm sundimtarët u mblodhën kundër Jehovait* dhe të mirosurit të tij.’*+
27 Në fakt, Herodi dhe Ponc Pilati,+ bashkë me njerëz nga kombet* dhe nga Izraeli, u mblodhën në këtë qytet kundër Jezuit, shërbëtorit tënd të shenjtë, të cilin ti e mirose+
28 për të bërë atë që dora dhe qëllimi yt kishin vendosur që më parë.+
29 E tani, o Jehova,* kushtoju vëmendje kërcënimeve të tyre, dhe bëj që skllevërit e tu ta thonë fjalën tënde plot guxim,
30 ndërsa ti tregon fuqinë tënde për të shëruar dhe ndërsa bëhen shenja e mrekulli*+ në emër të shërbëtorit tënd të shenjtë Jezu.»+
31 Pasi mbaruan përgjërimet,* vendi ku ishin mbledhur, u trondit. Të gjithë u mbushën me frymë të shenjtë+ dhe e thoshin fjalën e Perëndisë me guxim.+
32 Veç kësaj, të gjithë ata që besuan, ishin në një mendje.* Asnjëri prej tyre nuk thoshte se ndonjë gjë që zotëronte, ishte e veta, përkundrazi, gjithçka e kishin të përbashkët.+
33 Gjithashtu, me shumë zotësi, apostujt vazhduan të jepnin dëshmi për ringjalljen e Zotërisë Jezu,+ dhe të gjithëve iu tregua shumë mirësi e pamerituar.*
34 Në të vërtetë, midis tyre nuk kishte asnjë nevojtar,+ sepse të gjithë ata që ishin pronarë arash ose shtëpish, i shitnin dhe të ardhurat
35 ua sillnin apostujve.+ Më pas, secilit i shpërndahej sipas nevojës.+
36 Kështu bëri edhe Jozefi, të cilin apostujt e quanin Barnaba,+ (që kur përkthehet, do të thotë «bir i ngushëllimit»), një levit i lindur në Qipro.
37 Ai e shiti copën e tokës që zotëronte dhe paratë ua çoi apostujve.+
Shënimet
^ Ose «për ringjalljen nga të vdekurit, duke përmendur rastin e Jezuit».
^ Fjalë për fjalë «koka e qoshes».
^ Ose «me çiltërsi».
^ Domethënë, jo të shkolluar në shkollat rabinike; nuk do të thotë se ishin analfabetë.
^ Ose «të këshilloheshin».
^ Ose «mrekulli».
^ Shih Shtojcën A5.
^ Ose «Krishtit të tij». Shih Fjalorthin, «Miros».
^ Shih Fjalorthin.
^ Shih Shtojcën A5.
^ Ose «çudira».
^ Ose «u lutën me zjarr».
^ Fjalë për fjalë «një zemër e një shpirt». Shih Fjalorthin, «Shpirti».
^ Ose «dashamirësi e pamerituar». Shih Fjalorthin.
