«Lum ata që janë me natyrë të butë»
Kënga 36
«Lum ata që janë me natyrë të butë»
1. Ata që kan’ natyr’ të butë,
t’bekuar e të lumtur jan’.
Mund dhe të vuajn’, por s’mërziten,
të qet’ Jah presin, frik’ nuk kan’.
Të ligjt’ të fryr’ plot krenari
s’arrijn’ dot që t’i shqetësojn’.
E din’ se shpejt’ si bari ’gjelbër të ligjt’
në hiç do t’përfundojn’.
2. ‘Gjith’ jetën s’pash’ kurr’,
—tha Davidi,—të drejtin të lën’
në mjerim dhe as fëmijët e tij
t’lypin ose të lënë pa ushqim.’
Ndaj te Per’ndia të besojm’,
të sillemi me besnik’ri.
Në se te Jah gjejm’ kënaq’si
sot do t’na bekojë me tepri.
3. Të ligjt’ do hiqen shpejt nga toka;
nuk do t’ken’ vend ku të qëndrojn’.
Ndërsa të butët do t’ken’
paqe dhe tokën do të trashëgojn’.
Që të durojm’ deri në fund,
te Fjal’ e Jah t’kemi besim.
But’si dhe përul’si të shfaqim
në çdo mendim e çdo veprim.
