Kënga 158

Uniteti ynë i krishterë

(Efesianëve 4:13)

1. Bosht i unitetit t’vërtetë ësht’ Jah;

si Ai, jo, nuk ka.

Që të na mësoj’, të Birin dërgoi;

me gjakun e tij jet’ na dha.

Si baz’ t’njëjësis’ për ne sot,

Jah Krishtin ka vën’, Zot’rin’ ton’.

Si në një familje të vetme t’bashkoj’

këdo që ç’thot’ Bibla zbaton.

2. Tani një detyr’ për ne mbetet

që në çdo mendim dhe veprim ne në unitet

me Krishtin të rrim’,

veç kjo sjell sukses në shërbim.

Mëkati në mish sjell dhembje,

por fryma jep g’zim, të përt’rin.

E dim’, lumturi t’madhe vet’ dhënia sjell,

teksa imitojm’ Perëndin’.

3. Sot, mënyra teokratike drejtim

siguron dhe na mbron.

Kur ne të vërtetën e praktikojm’,

forcojm’ unitetin gjithmon’.

Ç’kërkon, pra, nga ne Per’ndia?

Pra, cilat cil’si të tregojm’?

Drejt’sin’ të ushtrojm’ dhe të shfaqim mir’si,

modest bashk’ me të të vazhdojm’.