JASHTË kopshtit të Edenit, Adami dhe Eva kishin shumë probleme. Ata duhej të punonin shumë për të pasur ushqim. Në vend të pemëve të bukura me fruta, tani shikonin shumë gjemba dhe ferra rreth e rrotull. E gjithë kjo ndodhi sepse Adami dhe Eva nuk iu bindën Perëndisë dhe nuk ishin më miq të Tij.

Por më e keqja ishte se Adami dhe Eva filluan të vdisnin. A të kujtohet që Perëndia i paralajmëroi se po të hanin fryt nga një pemë e veçantë, do të vdisnin? Po atë ditë që hëngrën nga kjo pemë, ata filluan të vdisnin. Sa të pamend u treguan që nuk e dëgjuan Perëndinë!

Fëmijët e Adamit dhe të Evës lindën që të gjithë pasi Perëndia i dëboi prindërit e tyre nga kopshti i Edenit. Kjo do të thotë se edhe fëmijët do të plakeshin dhe do të vdisnin.

Sikur t’i ishin bindur Jehovait, Adami dhe Eva, bashkë me fëmijët e tyre, do të kishin pasur një jetë të lumtur. Të gjithë mund të kishin jetuar përgjithmonë të lumtur në tokë. Askush nuk do të plakej, s’do të sëmurej e s’do të vdiste.

Perëndia do që njerëzit të jetojnë përgjithmonë të lumtur dhe ka premtuar se një ditë do të bëhet ashtu. Jo vetëm që e gjithë toka do të jetë e bukur, por të gjithë njerëzit do të jenë të shëndetshëm. Çdo njeri në tokë do të jetë mik me gjithë të tjerët dhe me Perëndinë.

Por Eva nuk e kishte më miqësinë me Perëndinë. Prandaj nuk e kishte të lehtë kur lindi fëmijët e saj. Ajo kishte dhembje. Mosbindja ndaj Jehovait patjetër që i solli shumë hidhërime, apo jo?

Adami dhe Eva patën shumë djem e vajza. Kur u lindi djali i parë, ia vunë emrin Kain. Djalin e dytë e quajtën Abel. Çfarë ndodhi me ta? A e di?