1. Zemra e çelur, krahët hapur rrin’,

për kë ndien etje për Perëndin’.

Fton fryma «Eja», çdo njeri thërret,

të pij’ me shpirtin plot ujin që të jep jet’.

2. Nga mirënjohja zemra jon’ gufon,

për pleqt’ e shtrenjt’ që Ti na dhuron.

Ndiejm’ përmes tyre, tënden ngrohtësi,

mikpritjen tënde, At’, e një det dashuri.

3. At’, na tërhoqe me shum’ ëmbëlsi,

na thirre pran’ e na mban në gji.

Zemrën na prek mikpritja që tregon,

ndaj për gjith’ miqt’ e tu hapur rri zemra jon’.