Të mahnitur nga natyra
Të mahnitur nga natyra
STUDIMET shkencore kanë hedhur dritë për mënyrën si funksionon universi ose kozmosi. Tani njeriu e njeh më mirë atë, që nga njësia më e vogël e materies e deri te hapësira e paanë. Prapëseprapë, është marramendëse ajo që mbetet ende e panjohur.
Toka ku jetojmë, është veç një grimë e universit të paskajshëm. Gjithsesi, shtëpia jonë, Toka, na mahnit me kompleksitetin dhe bukurinë e madhërishme të natyrës: një lule e mrekullueshme, një panoramë që të lë gojëhapur, pendët fantastike të një zogu, flatrat e një fluture, një perëndim i përflakur ose buzëqeshja e një njeriu të dashur.
Shumë njerëz kanë gjetur dëshmi të mjaftueshme në univers për të besuar se ekziston një Shkak i Parë inteligjent. Ata thonë se ligjet fizike duket se janë sinkronizuar saktë për të mbështetur jetën. Sikur universi të ishte ndërtuar qoftë edhe paksa ndryshe, jeta do të ishte e pamundur. Por, ngado që hedhim sytë, jeta na rrethon me gjithë larminë e saj fantastike.
Kozmologu Pol Dejvis shkruan: «Teksa drama kozmike zhvillohet, duket sikur ekziston një skenar ose një plan për universin. . . . Natyra nuk është një grup ngjarjesh të rastësishme, por dëshmi e ligjeve matematike të gërshetuara me inteligjencë.» Disa shkencëtarë pajtohen me Dejvisin. Të tjerë jo.
Për shembull, fizikani Stiven Uinberg, laureat i çmimit Nobel, tha: «Sa më shumë të duket se e kuptojmë universin, aq më shumë na duket i pakuptimtë.» Si për ironi, Uinbergu thotë edhe se «nganjëherë natyra ngjan më e bukur nga ç’është e nevojshme. . . . Është thuajse e pamundur të mos mendojmë se gjithë kjo bukuri u shtua për të mirën tonë».
Cila është e vërteta? Nëse ka një sinkronizim të saktë, a duhet të ketë edhe një Mjeshtër që e sinkronizoi, një Projektues, një Krijues që pati një qëllim? A ka ndonjë qëllim jeta jonë dhe universi ynë? Apo ekzistojmë thjesht si pasojë e proceseve fizike të padrejtuara nga askush dhe pa pikësynim? Këto pyetje do të trajtohen në artikujt vijues.