PASI përshkoi pellgun e Mesdheut dhe u mor me politikë në Sirakuzë, një qytet grek në Sicili, Platoni u kthye në Athinë. Atje themeloi Akademinë, që quhet shpesh universiteti i parë i Evropës. Ajo u bë vatër kërkimesh në matematikë dhe në filozofi.

Mësimet e Platonit kanë ndikuar shumë te bindjet fetare të miliona njerëzve, përfshirë edhe ata që e quajnë veten të krishterë. Shumë prej tyre mendojnë gabimisht se këto bindje janë të bazuara në Bibël. Mësimi më i famshëm i Platonit është koncepti se njerëzit kanë një shpirt të pavdekshëm që mbijeton pas vdekjes së trupit.

Platoni ishte shumë kureshtar për jetën pas vdekjes. Libri Body and Soul in Ancient Philosophy thotë se «pavdekësia e shpirtit është një nga temat e preferuara të Platonit». Ai kishte bindjen e patundur se «shpirti i mbijeton mishërimit të tanishëm, që të shpërblehet ose të ndëshkohet siç i takon» në jetën e përtejme, duke u bazuar te jeta që kishte bërë njeriu kur ishte në tokë. *

Akademia e Platonit pati goxha ndikim gjatë nëntë shekujve që mbajti dyert hapur, nga viti 387 p.e.s. deri në vitin 529 të e.s. Idetë e Platonit morën dhenë në vendet ku sundonte Greqia dhe Roma. Filoja i Aleksandrisë, një filozof jude, përqafoi platonizmin, sikurse shumë krerë fetarë të të ashtuquajturit krishterim. Për pasojë, në mësimet e judaizmit dhe të krishterimit depërtuan idetë filozofike pagane, mes të cilave edhe pavdekësia e shpirtit.

Një fjalor biblik thotë: «Të paktën deri në njëfarë mase, gjithë teologjia e krishterë varet nga filozofia greke bashkëkohore, kryesisht nga platonizmi. Por, disa mendimtarëve të krishterë . . . u shkon për shtat titulli platonistë të krishterë.» (The Anchor Bible Dictionary) Krahasoni ç’thonë disa burime.

Çfarë thoshte Platoni: «[Kur vdesim,] thelbi i vetes sonë, ajo që e quajmë shpirti i pavdekshëm, shkon të paraqitet para perëndive të tjera, ku . . . do të japë llogari​—një perspektivë që të mirët duhet ta presin me kurajë, kurse të ligjtë me llahtar të madh.»​—Plato—​Laws, Book XII.

Çfarë thotë Bibla: Shpirti është vetë njeriu ose jeta e tij. Edhe kafshët janë shpirtra. Kur vdesim, shpirti nuk ekziston më. * Shiko shkrimet e mëposhtme:

• «Njeriu i parë, Adami, u bë një shpirt i gjallë.»​—1 Korintasve 15:45.

• «Perëndia vazhdoi të thoshte: ‘Le të dalin nga toka shpirtra të gjallë, sipas llojeve të tyre: kafshë të buta, kafshë të tjera që lëvizin dhe kafshët e egra të tokës.’»​—Zanafilla 1:24.

• «Vdektë shpirti im!»​—Numrat 23:10.

• «Ai shpirt që mëkaton, do të vdesë.»​—Ezekieli 18:4.

Shihet qartë se Bibla nuk mëson që shpirti mbijeton pas vdekjes së trupit. Ndaj, pyet veten: «A bazohen bindjet e mia te Bibla apo te filozofia e Platonit?»