Roza thotë: «Vuaj nga një çrregullim gjenetik që më shkakton dhimbje të forta dhe të vazhdueshme. Jeta më është vështirësuar sa më s’ka.» Një nga gjërat që e merakoste më tepër ishte se hera-herës nuk arrinte të përqendrohej në studimin e Biblës ose në aktivitetet që lidhen me adhurimin e Perëndisë. Por mori shumë zemër nga fjalët e Jezuit te Mateu 19:26: «[Me] Perëndinë gjithçka është e mundur.» Roza mësoi se studimi mund të bëhet në mënyra të ndryshme. Nganjëherë e kishte thuajse të pamundur të lexonte për shkak të dhimbjeve, prandaj nisi të dëgjonte incizimet e Biblës e të literaturës biblike. * Ajo thotë: «Pa këto mundësi, nuk e di si do ta kisha ruajtur miqësinë me Perëndinë.»

Kur Roza trishtohet ngaqë nuk arrin të bëjë gjërat e dikurshme, merr zemër nga 2 Korintasve 8:12: «Nëse ekziston së pari gatishmëria, kjo është veçanërisht e pranueshme, me aq sa një njeri ka, dhe jo me atë që nuk ka.» Këto fjalë i kujtojnë se Perëndia kënaqet me atë që ajo arrin të bëjë, sepse po bën më të mirën brenda kufizimeve të saj.

Delfina, që e përmendëm më parë, kujton: «Pasi më vdiq vajza 18-vjeçare, dhimbja ishte aq e madhe,  sa m’u duk se jeta ime mori fund. Asgjë s’do të ishte si më parë.» Gjithsesi u ngushëllua shumë nga fjalët e Psalmit 94:19, ku shkrimtari i tha Perëndisë: «Kur pata përbrenda shumë mendime turbulluese, ngushëllimet e tua nisën të ma ledhatonin shpirtin.» Ajo thotë: «Iu luta Jehovait të më ndihmonte si ta lehtësoja dhimbjen.»

Delfina u angazhua në punë vullnetare domethënëse. Me kalimin e kohës, nisi ta krahasonte veten me një shkumës​—mund të shkruash edhe me atë që është thyer. Në mënyrë të ngjashme, ndonëse ndihej e thyer shpirtërisht, mësoi se mund t’i ndihmonte ende të tjerët. Delfina kujton: «Shpejt kuptova se Jehovai po më qetësonte e po më ngushëllonte nëpërmjet parimeve dhe mendimeve biblike me të cilat ngushëlloja studentët.» Ajo bëri një listë me personazhe biblike që kaluan periudha pikëllimi të thellë dhe nxori këtë përfundim: «Të gjithë pa përjashtim luteshin rregullisht.» Gjithashtu mësoi se, «nëse e mban Biblën mbyllur, nuk mund të gjesh përgjigje».

Delfina ka mësuar edhe diçka tjetër nga studimi i Biblës: të përqendrohet tek e ardhmja, jo tek e shkuara. Atë e ngushëllon shpresa që përshkruhet te Veprat 24:15: «Do të ringjallen si të drejtët, edhe të padrejtët.» Sa e sigurt është se Jehovai do t’ia ringjallë të bijën? Ja si përgjigjet: «Arrij ta përfytyroj vajzën në të ardhmen. Takimi ynë i radhës është përcaktuar tashmë, si të ishte shkruar në kalendarin e Atit tim qiellor. Takimin me të në kopshtin tonë e kam kaq të gjallë në mendje, sa ç’kam edhe fytyrën e saj ditën që lindi dhe dashurinë që ndjeva për të.»