Nëse do që ta njohësh dikë, zakonisht në fillim e pyet: «Si e ke emrin?» Po të pyesje Perëndinë, si do të të përgjigjej?

«Unë jam Jehovai. Ky është emri im.»—Isaia 42:8.

Ky emër ka rëndësi për vetë Perëndinë. Zotit nuk ia vuri kush këtë emër; e zgjodhi vetë. Jehovai deklaroi: «Ky është emri im në jetë të jetëve dhe me këtë emër do të kujtohem brez pas brezi.» (Eksodi 3:15) Në Bibël, emri i Perëndisë shfaqet më tepër se çdo titull, si i Plotfuqishëm, Atë, Perëndi ose Zot dhe më shpesh se çdo emër tjetër, si Abraham, Moisi, David ose Jezu. Për më tepër, Jehovai ka dëshirë që njerëzit ta njohin emrin e tij. Bibla thotë: «Le ta dinë të gjithë se vetëm ti, që e ke emrin Jehova, je Më i Larti në mbarë tokën.»—Psalmi 83:18.

Ky emër ka rëndësi për Jezuin. Në lutjen që njihet si Ati ynë, ose Lutja e Zotërisë, Jezui i mësoi dishepujt e tij t’i luteshin Perëndisë me fjalët: «U shenjtëroftë emri yt!» (Mateu 6:9) Vetë ai iu lut Perëndisë: «O Atë, jepi lavdi emrit tënd!» (Gjoni 12:28) Për Jezuin, gjëja më kryesore në jetë ishte t’i jepte lavdi emrit të Perëndisë. Ja pse u lut: «Unë ua kam bërë të njohur emrin tënd [dishepujve] dhe do ta bëj të njohur.»—Gjoni 17:26.

Ky emër ka rëndësi për ata që e njohin Perëndinë. Populli i Perëndisë në të kaluarën e kuptonte se mbrojtja dhe shpëtimi i tyre lidheshin me emrin unik të Perëndisë. «Emri i Jehovait është kullë e  fortë; atje turret i drejti dhe gjen mbrojtje.» (Proverbat 18:10) «Kushdo që thërret emrin e Jehovait, do të shpëtojë.» (Joeli 2:32) Bibla tregon se ata që i shërbejnë Perëndisë, do të dallohen ngaqë përdorin emrin e tij. «Të gjithë popujt do të ecin secili në emër të perëndisë së vet, kurse ne do të ecim në jetë të jetëve në emër të Jehovait, Perëndisë tonë.»—Mikea 4:5; Veprat 15:14.

Ky emër unik identifikon Perëndinë. Shumë studiues kanë arritur në përfundimin se emri Jehova do të thotë «Ai shkakton të bëhet». Perëndia Jehova hodhi dritë mbi kuptimin e emrit të tij kur i tha Moisiut: «Unë Do Të Bëhem Çdo Gjë Që Zgjedh Të Bëhem.» (Eksodi 3:14) Kështu, emri i Perëndisë nuk tregon vetëm rolin e tij si Krijuesi që solli në jetë gjithçka. Ai tregon edhe se Perëndia ka aftësi të shkaktojë që Ai të bëhet ose që krijimi i Tij të bëhet çfarëdo të jetë e nevojshme për të përmbushur qëllimin e Vet. Titujt mund të përshkruajnë pozitën, autoritetin ose fuqinë e Perëndisë, ama, vetëm emri i tij, Jehova, përfaqëson gjithçka që ai është dhe që mund të bëhet.

Emri tregon se Perëndia na ka për zemër. Domethënia e emrit të Perëndisë nënkupton se ai interesohet gjithmonë për krijimin e Tij, ku bëjmë pjesë edhe ne. Për më tepër, vetë fakti që Perëndia na e ka zbuluar emrin e tij, tregon se ka dëshirë ta njohim. Tekefundit, Ai mori iniciativën të na tregonte emrin e tij para se të ekzistonim a para se të na shkonte ndër mend se kishte një emër. Pra është e qartë se Perëndia dëshiron ta shohim jo si hyjni abstrakt e të largët, por si Person real, të cilit mund t’i afrohemi.—Psalmi 73:28.

Kur përdorim emrin e Perëndisë, tregojmë se e kemi për zemër. Për ta ilustruar: mbase i kërkon të të thërrasë me emër dikujt që shpreson ta kesh mik. Si do të ndiheshe nëse ai këmbëngul vazhdimisht të mos e përdorë emrin tënd? Pas njëfarë kohe ndoshta mendon: «A thua i pëlqen vërtet të jemi miq?» Njësoj është edhe me Perëndinë. Jehovai na e ka treguar emrin e tij dhe na nxit ta përdorim. Kur e përdorim këtë emër, i tregojmë Jehovait se duam të bëhemi miq me të. Madje, ai i vë re «ata që meditojnë për [ose «e çmojnë», shënimi] emrin e tij».—Malakia 3:16.

Hapi i parë thelbësor për të njohur Perëndinë është të mësojmë emrin e tij. Por nuk duhet të mjaftohemi me kaq. Duhet ta njohim më mirë Personin që qëndron pas këtij emri.