Ringjallja e Jezuit në gjyq

«Mund t’jua them hapur se, ndërkohë që mund të jemi krejt të sigurt që Jezui ka jetuar . . . , nuk mund ta themi me të njëjtën siguri se e dimë që Perëndia e ngriti nga të vdekurit.» Kështu deklaroi prelati i parë i Kishës Anglikane, kryepeshkopi i Kanterbërit.

APOSTULLI i krishterë Pavël nuk kishte rezerva të tilla. Në kapitullin 15 të letrës së tij të parë të frymëzuar, drejtuar të bashkëkrishterëve në Korintin e lashtë, Pavli shkroi: «Mes gjërave të tjera, ju transmetova atë që edhe unë mora, se Krishti vdiq për mëkatet tona sipas Shkrimeve; se u varros, po, se u ngrit ditën e tretë sipas Shkrimeve.»—1 Korintasve 15:3, 4.

Ishte besimi në ringjalljen e Jezu Krishtit ai që i shtyu dishepujt e tij ta predikonin ungjillin në gjithë botën greko-romake, «ndër të gjitha krijesat që janë nën qiell». (Kolosianëve 1:23) Në të vërtetë, ringjallja e Jezuit është vetë themeli i besimit të krishterë.

Por, që nga fillimi, ringjallja e Jezuit hasi në dyshime dhe mosbesim. Për judenjtë në përgjithësi, ishte një blasfemi që ithtarët e Jezuit të pohonin se ky njeri i vënë në shtyllë ishte Mesia. Kurse për shumë grekë të arsimuar, të cilët besonin në pavdekësinë e shpirtit, vetë ideja e ringjalljes ishte e neveritshme.—Veprat 17:32-34.

Dyshues të ditëve të sotme

Vitet e fundit, disa studiues që pohojnë se janë të krishterë kanë botuar libra dhe artikuj që nuk e pranojnë ringjalljen e Jezuit. E quajnë atë një trillim dhe kanë nisur një debat të ashpër për këtë temë. Duke kërkuar për «Jezuin sipas historisë», disa studiues debatojnë se tregimet e Ungjijve për varrin e zbrazët dhe për shfaqjet e Jezuit pas ringjalljes janë trillime të vërteta, të sajuara shumë kohë pasi kishte vdekur, për të mbështetur pohimet e tij për pushtetin qiellor.

Për shembull, shqyrtoni pikëpamjet e studiuesit gjerman Gerd Lydeman, profesor i Besëlidhjes së Re dhe autor i librit What Really Happened to Jesus—A Historical Approach to the Resurrection (Çfarë i ndodhi vërtet Jezuit—Një vështrim historik i ringjalljes). Ai pohon që ringjallja e Jezuit është «një shprehje e pabazuar», e cila duhet hedhur poshtë nga të gjithë ata që kanë «një pikëpamje shkencore për botën».

 Profesori Lydeman pretendon se Krishti i ringjallur që iu shfaq apostullit Pjetër ishte një vegim, i cili erdhi si pasojë e ndjenjës mbytëse të hidhërimit dhe të fajit që e pushtoi Pjetrin, ngaqë kishte mohuar Jezuin. Dhe, sipas Lydemanit, shfaqja e Jezuit njëherësh para më shumë se 500 besimtarëve ishte një rast «ekstaze në masë». (1 Korintasve 15:5, 6) Me pak fjalë, shumë studiues i përmbledhin tregimet biblike për Jezuin e ringjallur thjesht në një seri përvojash subjektive që prodhuan te dishepujt një ndjenjë të rigjallëruar të vetëbesimit frymor dhe të zellit misionar.

Sigurisht, shumë veta nuk kanë ndonjë interes të madh për polemikat e intelektualëve. Por, shqyrtimi i ringjalljes së Jezuit duhet të na interesojë të gjithëve. Përse? Sepse, nëse Jezui nuk është ringjallur, krishterimi bazohet në një themel të rremë. Nga ana tjetër, nëse ringjallja e Jezuit është vërtet një fakt historik, krishterimi bazohet në të vërtetën. Në rrethana të tilla vërtetohen jo vetëm pohimet e Krishtit, por edhe premtimet e tij. Për më tepër, nëse ka ringjallje, vdekja nuk është fitimtarja e madhe, por një armik që mund të mposhtet.—1 Korintasve 15:55.

[Burimi i figurës në faqen 3]

Nga Self-Pronouncing Edition of the Holy Bible, e cila përmban versionet King James dhe Revised