Kalo te përmbajtja

Kalo te përmbajtja

‘Veprat që bëri, kanë shkuar menjëherë pas tij’

‘Veprat që bëri, kanë shkuar menjëherë pas tij’

‘Veprat që bëri, kanë shkuar menjëherë pas tij’

TEODOR XHARAZI, një anëtar i Trupit Udhëheqës të Dëshmitarëve të Jehovait, e mbaroi jetën e tij në tokë të mërkurën në mëngjes më 9 qershor 2010. Ai ishte 84 vjeç dhe la pas Melitën, bashkëshorten e tij prej 53 vjetësh, si dhe të motrën me djalin e dy vajzat e saj.

Vëlla Xharazi lindi në 28 shtator të vitit 1925, në Pajk-Kaunti, Kentaki, SHBA, dhe e simbolizoi kushtimin ndaj Jehovait më 10 gusht 1941, në moshën 15-vjeçare. Dy vjet më pas, në moshën 17-vjeçare, hyri në radhët e pionierëve të rregullt. Ky ishte fillimi i një karriere të gjatë prej afro 67 vjetësh në shërbimin e plotkohor.

Në vitin 1946 kur ishte 20 vjeç, vëlla Xharazi ndoqi klasën e shtatë të Shkollës Biblike Watchtower të Galaadit. Pas diplomimit, e caktuan të shërbente si mbikëqyrës udhëtues në Klivlend, Ohajo, në Shtetet e Bashkuara. Në vitin 1951, u caktua që të mbikëqyrte veprën në degën e Australisë. Libri vjetor i Dëshmitarëve të Jehovait 1983, raportonte se vëlla Xharazi «i inkurajonte shumë vëllezërit e të gjithë vendit me zellin e tij për rregullin teokratik dhe me drejtimin e mirë që jepte në shërbimin në fushë».

Pasi u kthye në Shtetet e Bashkuara, vëlla Xharazi u martua me Melita Laskon në 10 dhjetor 1956. E filluan jetën e tyre martesore në veprën udhëtuese, duke shërbyer me zell në qarqe dhe krahina që mbulonin një zonë të madhe të Shteteve të Bashkuara. Nga fundi i vitit 1974, vëlla Xharazin e ftuan të bëhej anëtar i Trupit Udhëheqës të Dëshmitarëve të Jehovait.

Vëlla Xharazi do të kujtohet gjatë si një shërbëtor i përkushtuar dhe besnik i Jehovait, që u përqendrua me gjithë zemër në aktivitetet teokratike. Ai ishte një bashkëshort i dashur dhe i kujdesshëm, si dhe një njeri frymor që vinte interesat e të tjerëve para të tijave. (1 Kor. 13:4, 5) Ky interes i sinqertë për të tjerët dukej nga meraku i tij i madh që të gjithë të trajtoheshin me drejtësi dhe mëshirë. Përveç kësaj, dashuria dhe interesimi i tij i vazhdueshëm për njerëzit pasqyroheshin në zellin që kishte për shërbimin.

Edhe pse jemi mjaft të pikëlluar për humbjen e këtij anëtari të palodhur e të dashur të familjes Bethel dhe të vëllazërisë mbarëbotërore, gëzojmë sepse vëlla Xharazi i shërbeu me besnikëri Jehovait për shumë dekada. Jemi të sigurt se ‘është treguar i besueshëm deri në vdekje, dhe ka marrë kurorën e jetës’. (Zbul. 2:10) Gjithashtu, kemi sigurinë se ‘veprat që bëri, kanë shkuar menjëherë pas tij’.—Zbul. 14:13.