BINDJA se Perëndia i sjell katastrofat për të ndëshkuar njerëzit e këqij, nuk është diçka e re. Në vitin 1755 vdiqën rreth 60.000 veta nga një tërmet, një zjarr dhe një tsunam që goditën Lisbonën, Portugali. Për këtë, Volteri, një filozof me famë, ngriti pyetjen: «Pra, a u rrënua Lisbona ngaqë kishte më tepër vese se Parisi, ku lulëzojnë kënaqësitë e shfrenuara?» Vërtet, miliona njerëz pyesin veten nëse Perëndia po i ndëshkon njerëzit me anë të katastrofave natyrore. Në fakt, në shumë vende këto katastrofa i quajnë vepra të Perëndisë.

Duke pasur parasysh gjithë këtë, është me vend të pyesim. A i ka përdorur vërtet Perëndia katastrofat natyrore që të ndëshkojë njerëzit? A është ndëshkim nga Perëndia breshëria e ngjarjeve të tmerrshme të kohëve të fundit?

Teksa nxitohen të fajësojnë Perëndinë, disa e drejtojnë vëmendjen te tregimet biblike, ku Perëndia solli shkatërrim me anë të forcave natyrore. (Zanafilla 7:17-22; 18:20; 19:24, 25; Numrat 16:31-35) Gjithsesi, një shqyrtim i këtyre tregimeve biblike nxjerr në pah se, në secilin rast, ka tre faktorë të veçantë. Së pari u lajmëruan paraprakisht. Së dyti, ndryshe nga katastrofat e sotme natyrore, të cilat vrasin si të mirët, edhe të këqijtë, shkatërrimi nga Perëndia ishte përzgjedhës. U shkatërruan vetëm të këqijtë e pandreqshëm ose ata që s’donin t’ua vinin veshin paralajmërimeve. Së treti, Perëndia u dha mundësi njerëzve të pafajshëm të shpëtonin.​—Zanafilla 7:1, 23; 19:15-17; Numrat 16:23-27.

Nuk ka asnjë provë se Perëndia fshihet pas katastrofave të panumërta që kanë rrënuar jetën e miliona njerëzve sot. Atëherë, pse po shtohen gjithnjë e më tepër këto katastrofa? Si t’i përballojmë? Dhe, a do të marrin fund ndonjëherë ato? Përgjigjet do t’i gjejmë në artikujt vijues.