Pesëdhjetë vjet më parë, 583 Dëshmitarë të Jehovait nisën një udhëtim dhjetëjavor që do t’i çonte anekënd botës. Por nuk ishin turistë. Qëllimi i tyre kryesor ishte të gjenin shoqëri inkurajuese të krishterë në kongreset e vitit 1963, me temë «Lajmi i mirë i përhershëm». Ngaqë delegatët udhëtonin që të takoheshin me Dëshmitarë në mbi 20 vende, këto kongrese u quajtën kongresi «përreth botës».

Një pjesë e rëndësishme në çdo kongres ishte fjalimi me titull «Kur Perëndia të jetë Mbret në mbarë tokën». Në shumicën e kongreseve këtë fjalim e mbajti Nathan Knorr nga selia botërore e Dëshmitarëve. Ai foli për kushtet që përkeqësoheshin në botë dhe i krahasoi me premtimin e bukur biblik për rivendosjen e Parajsës në tokë. Anembanë botës, numri i të pranishmëve në këtë fjalim ishte 580.509.

Kongreset nisën në Milwaukee, Wisconsin, SHBA. Që atje, delegatët udhëtuan drejt lindjes. Pas kongresit në Nju-Jork, shkuan në Angli, Suedi, Gjermani dhe Itali. Në secilin vend folën për lajmin e mirë të Biblës.

Mjaft vendës e çmonin faktin që Dëshmitarët gjenin kohë për t’i vizituar. Një e re nga Stokholmi, Suedi, tha: «Do ta kujtoj gjithë jetën vizitën tuaj. . . . Vërtet erdhët deri këtu që të më flisnit për besimin tuaj te Zoti? Jeni njerëz të mrekullueshëm!»

Delegatët u zhgënjyen disi kur arritën në Athinë, Greqi. Nën presionin e udhëheqësve fetarë vendës, qeveria e anuloi lejen që kongresi të mbahej te stadiumi Panathinaikos. Por Dëshmitarët e zellshëm nuk u sprapsën. Nga fundi i gushtit, afro 10.000 veta e ndoqën programin që u mbajt në shtëpi private dhe në kongregacionet vendëse.

Pas Athinës delegatët shkuan në Liban, Jordani, Izrael dhe Qipro. Bashkëbesimtarët e tyre i mikpritën ngrohtësisht, e ndonjëherë me pak humor. Në Nikosia, Qipro, një delegat tregoi diçka të mistershme për këpucët e tij: «Sa herë që kthehesha në shtëpinë [e mikpritësit] dhe hiqja këpucët . . . , ato zhdukeshin . . . , dhe sakaq shfaqeshin të pastra xixë!»

Pjesa e fundit e udhëtimit i çoi delegatët e kongresit nëpër Azi e në Paqësor. Atyre dhe mijëra Dëshmitarëve vendës iu hapën dyert në Indi, Birmani (tani Mjanmar), Tajlandë, Hong-Kong, Singapor, Filipine, Indonezi, Australi, Tajvan, Japoni, Zelandën e Re, Fixhi dhe në Kore. Shumë veta i rregulluan gjërat që të ndiqnin kongresin, por asnjë nuk u përpoq aq sa një çift të fejuarish nga Yokosuka, Japoni. Kur burri i kërkoi punëdhënësit leje që të ndiqte kongresin në Kyoto, punëdhënësi i tha se leja ishte vetëm për funerale dhe dasma. Meqë tashmë po planifikonin të martoheshin, çifti mori masa që të martoheshin pak më herët nga ç’kishin menduar. E kaluan muajin e mjaltit në kongres.

Në fillim të shtatorit, udhëtimi iu afrua fundit me kongreset në Havai dhe Kaliforni, SHBA. Në Pasadena, Kaliforni, që ishte ndalesa e fundit, pjesëmarrja i kaloi tej mase parashikimet. Si rezultat, pas sesionit të fundit, trafiku u rëndua. Pavarësisht nga kjo, një gazetë vendëse citonte shefin e policisë, i cili e quajti «kongresin më të madh që kishte parë, ku njerëzit silleshin aq mirë».

Edhe sot e kësaj dite ndihen dobitë e atyre kongreseve. Atje doli libri biblik «I gjithë Shkrimi është i frymëzuar nga Perëndia dhe i dobishëm», të cilin Dëshmitarët e Jehovait vazhdojnë ta përdorin edhe tani në mbledhje.

Në kongresin e Nju-Jorkut u prezantua një këngë e re. Atë e shkroi Harold King, një Dëshmitar që ishte liruar nga një burg kinez në vitin 1963. Kënga titullohej «Derë më derë». Harold King e kompozoi këtë këngë kur ishte në izolim dhe Dëshmitarët e Jehovait ende këndojnë një version të kësaj kënge me titullin «Shtëpi më shtëpi».

Në ditët tona, kongreset e Dëshmitarëve të Jehovait janë krejt ndryshe. Për grumbullimet e vogla, gjejnë vende të vogla. I mbajnë në shumë vende që pjesëmarrësit ta kenë më kollaj vajtjen. Këto dhe lehtësira të tjera nënkuptojnë më shumë njerëz të përqendruar në program. Çdo vit, kongreset i ndjekin më tepër se shtatë milionë Dëshmitarë të Jehovait e të ftuarit e tyre. A dëshiron të bashkohesh me ne këtë verë? Gjej vendin e kongresit më të afërt.