Po. Një person mund të largohet nga organizata jonë në dy mënyra.

•   Nëpërmjet një kërkese formale. Me gojë ose me shkrim, një person mund të tregojë se ka marrë vendim se nuk do që të njihet më si Dëshmitar i Jehovait.

•   Nëpërmjet veprimeve. Dikush mund të bëjë diçka që tregon se nuk do që të jetë pjesë e vëllazërisë sonë mbarëbotërore. (1 Pjetrit 5:9) Për shembull, ai mund të bëhet pjesë e një feje tjetër dhe ta bëjë të qartë se ka ndër mend të vazhdojë të jetë pjesë e saj.​—1 Gjonit 2:​19.

 Po. Të kërkosh të mos jesh më Dëshmitar i Jehovait, ose të vetëpërjashtohesh, nuk është njësoj si të jesh i dobët në besim. Shpesh ata që për njëfarë kohe nuk janë më shumë aktivë në adhurimin e Perëndisë ose e ndërpresin fare atë, s’e kanë braktisur besimin, por po vuajnë nga shkurajimi. Në vend që t’i shmangim, ne përpiqemi t’u japim zemër e t’i mbështetim. (1 Selanikasve 5:​14; Juda 22) Nëse personi do ndihmë, pleqtë e kongregacionit marrin masa që ta ndihmojnë të forcojë besimin.​—Galatasve 6:1; 1 Pjetrit 5:​1-3.

 Gjithsesi, pleqtë nuk janë të autorizuar ta detyrojnë ose t’i bëjnë presion dikujt që të vazhdojë si Dëshmitar i Jehovait. Secili e zgjedh vetë fenë. (Josiu 24:15) Besojmë se ata që adhurojnë Zotin duhet ta adhurojnë me vullnet të lirë e me gjithë zemër.​—Psalmi 110:3; Mateu 22:37.