Letra e parë e Gjonit 3:1-24
3 Shihni sa e madhe është dashuria e Atit për ne,+ i cili na lejon të quhemi fëmijë të Perëndisë,+ dhe të tillë jemi. Ja pse bota nuk na njeh,+ sepse nuk ka arritur ta njohë atë.+
2 Të dashur, tani ne jemi fëmijë të Perëndisë,+ por ende nuk është treguar qartë ç’do të jemi në të ardhmen.+ Dimë vetëm se, kur ai të shfaqet, ne do të jemi si ai, sepse do ta shohim ashtu siç është.
3 E kushdo që shpreson tek ai,* pastrohet+ sepse ai është i pastër.
4 Kush ecën në udhën e mëkatit, shkel edhe ligjin, sepse mëkati është paligjshmëri.*
5 Ju e dini gjithashtu, se ai u shfaq për të hequr mëkatet tona,+ dhe tek ai nuk ka mëkat.
6 Kush qëndron në unitet me të, nuk ecën në udhën e mëkatit;+ kush ecën në udhën e mëkatit, as e ka parë e as ka arritur ta njohë atë.
7 Fëmijët e mi të vegjël, askush të mos ju mashtrojë; kush ecën në udhën e drejtësisë, është i drejtë, siç është i drejtë edhe ai.
8 Kush ecën në udhën e mëkatit, vjen nga Djalli, sepse Djalli ka mëkatuar që nga fillimi.*+ Për këtë qëllim u shfaq Biri i Perëndisë, për të zhbërë* veprat e Djallit.+
9 Kush ka lindur nga Perëndia, nuk ecën në udhën e mëkatit,+ sepse fryma* e Perëndisë qëndron tek ai; ai s’mund të ecë në udhën e mëkatit, sepse ka lindur nga Perëndia.*+
10 Nga kjo duken fëmijët e Perëndisë dhe fëmijët e Djallit: ai që nuk ecën në udhën e drejtësisë, nuk vjen nga Perëndia, dhe as ai që nuk e do vëllanë e vet,+
11 sepse lajmi që dëgjuat që nga fillimi, është që ta duam njëri-tjetrin+
12 e të mos jemi si Kaini që vinte nga i Ligu dhe vrau vëllanë e vet.+ E për çfarë e vrau? Ngaqë veprat e veta ishin të liga,+ kurse ato të vëllait të vet ishin të drejta.+
13 Vëllezër, mos u çuditni që bota ju urren.+
14 Ne e dimë se kemi kaluar nga vdekja në jetë,+ sepse i duam vëllezërit.+ Ai që nuk ka dashuri, mbetet në kthetrat e vdekjes.+
15 Ai që urren vëllanë e vet, është vrasës,+ dhe ju e dini se tek asnjë vrasës nuk mbetet shpresa e jetës së përhershme.+
16 Nga kjo e kemi njohur ç’është dashuria, nga fakti që ai dha jetën* për ne.+ Prandaj edhe ne e kemi për detyrë të japim jetën* për vëllezërit tanë.+
17 Por si mund ta dojë Perëndinë ai që ka gjithë të mirat e kësaj bote, e megjithatë, kur sheh vëllanë e vet në nevojë, e mbyll zemrën e nuk i tregon dhembshuri?+
18 Fëmijët e mi të vegjël, le të mos duam veç me fjalë e me gojë të ëmbël,+ por me vepra+ e me të vërtetë.*+
19 Nga kjo dashuri do ta dimë se vijmë nga e vërteta dhe do të sigurojmë* zemrën tonë para tij
20 për gjithçka që zemra mund të na dënojë, sepse Perëndia është më i madh se zemra jonë dhe di gjithçka.+
21 Të dashur, nëse zemra nuk na dënon, mund të flasim pa ndrojtje me Perëndinë,+
22 dhe marrim nga ai çdo gjë që i kërkojmë,+ sepse zbatojmë urdhërimet e tij dhe bëjmë atë që është e pëlqyeshme në sytë e tij.
23 Vërtet, urdhërimi i tij është ky: të kemi besim në emrin e Birit të tij, Jezu Krishtit,+ dhe të duam njëri-tjetrin,+ ashtu si na urdhëroi ai.
24 Veç kësaj, kush zbaton urdhërimet e tij, qëndron në unitet me të, dhe ky në unitet me atë.+ Falë frymës së shenjtë që ai na dha, e kuptojmë se ai qëndron në unitet me ne.+
Shënimet
^ Ose «që ka këtë shpresë».
^ Kjo fjalë shpesh nënkupton shpërfillje ndaj ligjeve të Perëndisë.
^ Ose «për të asgjësuar».
^ Ose «që kur filloi udhën e tij». Domethënë, që kur filloi udhën e tij të mbrapshtë.
^ Fjalë për fjalë «fara». Domethënë, një farë që jep fryt.
^ Ose «është bërë fëmijë i Perëndisë».
^ Ose «shpirtin».
^ Ose «shpirtin».
^ Ose «e me sinqeritet».
^ Ose «bindim».
