Ligji i përtërirë 2:1-37
2 Pastaj u kthyem prapa dhe u nisëm për në shkretëtirë nëpërmjet udhës së Detit të Kuq, ashtu si më kishte thënë Jehovai,+ dhe për shumë ditë udhëtuam në afërsi të malit Seir.
2 Në fund Jehovai më tha:
3 “Keni ecur mjaft gjatë përqark këtij mali. Tani kthehuni drejt veriut.
4 Gjithashtu urdhëroje popullin: ‘Tani do të kaloni pranë kufirit të vëllezërve tuaj, të pasardhësve të Esaut,+ që banojnë në Seir+ dhe ata do të kenë frikë nga ju.+ Bëni shumë kujdes
5 e mos i sulmoni,* sepse nuk do t’ju jap asgjë nga vendi i tyre, asnjë pëllëmbë* tokë, pasi malin Seir ia dhashë si pronë Esaut.+
6 Duhet të blini nga ata me pará ushqimin që do të hani dhe ujin që do të pini,+
7 sepse Jehovai, Perëndia juaj, ju ka bekuar në çdo gjë që keni bërë. Ai e di mirë se ecët mes për mes kësaj shkretëtire të madhe. Gjatë këtyre 40 viteve, Jehovai, Perëndia juaj, ka qenë me ju, dhe nuk ju ka munguar asgjë.’”+
8 Kështu kaluam pranë vëllezërve tanë, pasardhësve të Esaut+ që banojnë në Seir, e qëndruam larg udhës së Arabahut, larg Elathit dhe Ezion-Geberit.+
Më pas u kthyem dhe udhëtuam nëpër udhën e shkretëtirës së Moabit.+
9 Jehovai më tha pastaj: ‘Mos e sulmo Moabin dhe mos hyr në luftë me të, sepse nuk do të të jap asgjë nga toka e tij, pasi Arin ua kam dhënë si pronë pasardhësve të Lotit.+
10 (Kohë më parë, atje banonin emimët,+ një popull i fuqishëm, i shumtë e shtatlartë si anakimët.
11 Edhe refaimët+ konsideroheshin si anakimë,+ por moabitët i quanin emimë.
12 Seiri më parë banohej nga horitët,+ por pasardhësit e Esaut ua morën pronat, i shfarosën dhe u vendosën me banim në vendin e tyre,+ siç do të bëjë Izraeli me vendin që do të jetë prona e vet e që Jehovai me siguri do t’ia japë.)
13 Tani, ngrihuni e kaloni luginën* e Zeredit.’ Kështu kaluam luginën* e Zeredit.+
14 Na u deshën 38 vjet që të shkonim nga Kadesh-Barnea deri matanë luginës së Zeredit, derisa u shua nga kampi tërë brezi i luftëtarëve, ashtu siç u ishte betuar Jehovai.+
15 Dora e Jehovait ishte kundër tyre për t’i shfarosur nga kampi derisa vdiqën të gjithë.+
16 Por, kur vdiqën të gjithë luftëtarët nga mesi i popullit,+
17 Jehovai më foli përsëri:
18 ‘Sot do të kalosh territorin e Moabit, domethënë Arin.
19 Kur t’u afrohesh amonitëve, mos i sulmo dhe mos i provoko, sepse nuk do të të jap aspak nga toka e amonitëve, pasi atë ua kam dhënë si pronë pasardhësve të Lotit.’+
20 Edhe ai konsiderohej vendi i refaimëve.+ (Refaimët banonin atje më parë, dhe amonitët i quanin ata zamzumimë.
21 Ata ishin një popull i fuqishëm, i shumtë e shtatlartë si anakimët,+ por Jehovai i shfarosi ata për amonitët që i dëbuan e u vendosën me banim në vendin e tyre.
22 Kështu bëri për pasardhësit e Esaut që tani banojnë në Seir,+ kur i shfarosi horitët+ për ta, që t’u merrnin pronat e të banonin në vendin e tyre gjer më sot.
23 Ndërsa avimët kishin banuar nëpër fshatra deri në Gazë,+ derisa kaftorimët,+ të cilët erdhën nga Kaftori,* i shfarosën dhe u vendosën me banim në vendin e tyre.)
24 ‘Ngrihuni e kaloni luginën e Arnonit.*+ Unë jua kam dhënë në dorë amoritin Sihon,+ mbretin e Heshbonit. Prandaj filloni ta shtini në dorë vendin e tij dhe luftoni kundër tij.
25 Sot e tutje do të bëj që tërë popujt nën qiell, të cilët do të dëgjojnë të flitet për ty, të kenë frikë e tmerr nga ti. Për shkakun tënd, ata do të turbullohen e do të dridhen nga frika.’*+
26 Atëherë nga shkretëtira e Kedemotit+ i dërgova lajmëtarë Sihonit, mbretit të Heshbonit, me këto fjalë paqeje:+
27 ‘Më lër të kaloj përmes vendit tënd. Do të kaloj vetëm nga rruga kryesore e nuk do të kthehem as majtas, as djathtas.+
28 Nuk do të ha e nuk do të pi asgjë, përveç ushqimit dhe ujit që do të më japësh me pará. Veç lërmë të kaloj në këmbë përmes vendit,
29 siç më lanë pasardhësit e Esaut që banojnë në Seir dhe moabitët që banojnë në Ar, derisa të kaloj Jordanin për të hyrë në vendin që po na jep Jehovai, Perëndia ynë.’
30 Por Sihoni, mbreti i Heshbonit, nuk na la të kalonim përmes vendit, sepse Jehovai, Perëndia ynë,* kishte lejuar t’i ngurtësohej zemra e të bëhej kryeneç,*+ që të na e jepte në dorë, siç e keni sot.+
31 Më pas Jehovai më tha: ‘Siç e sheh, kam filluar të ta jap Sihonin në dorë, prandaj fillo pushtimin dhe shtije në dorë vendin e tij.’+
32 Kur Sihoni bashkë me tërë popullin e tij doli kundër nesh në betejën që u bë në Jahaz,+
33 Jehovai, Perëndia ynë, na e dha në dorë, prandaj ne e mundëm atë, bijtë e tij dhe mbarë popullin e tij.
34 Në atë kohë, morëm gjithë qytetet e tij dhe çdo qytet e shkatërruam,* si edhe shfarosëm burrat, gratë e fëmijët. Nuk lamë gjallë asnjë.+
35 Morëm për vete si plaçkë vetëm bagëtinë dhe prenë e qyteteve që kishim shtënë në dorë.
36 Nga Aroeri,+ që gjendet buzë luginës së Arnonit (përfshirë qytetin që ndodhet në luginë), e deri në Galad, asnjë qytet nuk ishte tepër i fortë për ne. Jehovai, Perëndia ynë, na i dha të gjitha qytetet në dorë.+
37 Megjithatë nuk iu afruam vendit të amonitëve,+ tërë bregut të luginës së Jabokut,*+ qyteteve të rajonit malor a ndonjë vendi tjetër që na kishte ndaluar Jehovai, Perëndia ynë.
Shënimet
^ Ose «e mos i provokoni».
^ Fjalë për fjalë «as sa gjerësia e shputës së këmbës».
^ Ose «vadin». Shih Fjalorthin.
^ Ose «vadin». Shih Fjalorthin.
^ Domethënë, Kreta.
^ Ose «vadin e Arnonit». Shih Fjalorthin.
^ Ose «do të kenë dhembje si ato të lindjes».
^ Ose «e tek ai të zhvillohej një frymë kryeneçe».
^ Fjalë për fjalë «juaj».
^ Ose «e caktuam për shkatërrim». Shih Fjalorthin.
^ Ose «vadit të Jabokut». Shih Fjalorthin.
