Romakëve 5:1-21
5 Prandaj, tani që jemi shpallur të drejtë falë besimit,+ le të gëzojmë paqe* me Perëndinë nëpërmjet Zotërisë tonë Jezu Krisht,+
2 sepse falë besimit tek ai, na është hapur rruga për këtë mirësi të pamerituar që gëzojmë tashmë;+ dhe le të ngazëllojmë* për shpresën që kemi se do të marrim lavdi nga Perëndia.
3 E jo vetëm kaq, por le të ngazëllojmë* edhe në shtrëngime,*+ sepse e dimë që shtrëngimet sjellin qëndrueshmëri,+
4 qëndrueshmëria sjell miratimin e Perëndisë,+ miratimi i Perëndisë sjell shpresë,+
5 dhe shpresa nuk të zhgënjen,+ sepse fryma e shenjtë që na u dha, i ka mbushur zemrat tona me dashurinë e Perëndisë.+
6 Në të vërtetë, kur ne ishim akoma të dobët,+ Krishti vdiq në kohën e caktuar për njerëz mëkatarë.
7 Vështirë të vdesë dikush për një njeri të drejtë, por për një njeri të mirë, mbase dikush edhe e merr guximin të vdesë.
8 Kurse Perëndia na e tregon dashurinë e vet në këtë mënyrë: ndërsa akoma ishim mëkatarë, Krishti vdiq për ne.+
9 Aq më tepër tani që jemi shpallur të drejtë me anë të gjakut të Krishtit,+ jemi të sigurt se falë tij do të shpëtojmë nga zemërimi i furishëm i Perëndisë.+
10 E nëse u pajtuam me Perëndinë nëpërmjet vdekjes së Birit të tij kur ishim armiq,+ aq më tepër tani që jemi pajtuar, jemi të sigurt se do të shpëtojmë nëpërmjet jetës së tij.
11 Jo vetëm kaq, por edhe ngazëllojmë për lidhjen e ngushtë që kemi me Perëndinë falë Zotërisë tonë Jezu Krisht, nëpërmjet të cilit tani jemi pajtuar me Perëndinë.+
12 Mëkati hyri në botë nëpërmjet një njeriu të vetëm dhe vdekja nëpërmjet mëkatit,+ e kështu vdekja u përhap te të gjithë njerëzit, sepse të gjithë kishin mëkatuar.+
13 Në të vërtetë, mëkati ishte në botë para se të vinte Ligji, por mëkati nuk llogaritet kundër askujt kur nuk ka ligj.+
14 E megjithatë, vdekja mbretëroi që nga Adami deri te Moisiu edhe mbi ata që s’kishin mëkatuar siç mëkatoi Adami, i cili ngjason me atë që duhej të vinte.+
15 Por me dhuratën e Perëndisë nuk është si me mëkatin. Faktikisht, nëse nga mëkati i një njeriu të vetëm vdiqën shumë veta, aq më tepër vërshuan për shumë veta mirësia e pamerituar e Perëndisë dhe dhurata* që dha ai falë mirësisë së pamerituar të një njeriu të vetëm,+ Jezu Krishtit.+
16 Gjithashtu, dobitë e dhuratës së Perëndisë nuk janë si pasojat e mëkatit të një njeriu të vetëm,+ sepse nga gjykimi i dhënë për një mëkat të vetëm, u shpallën fajtorë shumë veta,+ kurse nga dhurata që u dha pas shumë mëkateve, u shpallën të drejtë shumë veta.+
17 E nëse vdekja mbretëroi nëpërmjet mëkatit të një njeriu të vetëm,+ aq më tepër jemi të sigurt se ata që marrin me bollëk mirësinë e pamerituar të Perëndisë dhe dhuratën e tij, falë së cilës shpallen të drejtë,+ do të jetojnë e do të mbretërojnë+ nëpërmjet një njeriu të vetëm, Jezu Krishtit.+
18 Prandaj, ashtu si nëpërmjet një mëkati të vetëm, njerëz të çdo lloji u shpallën fajtorë,+ po ashtu, nëpërmjet një akti të vetëm shfajësimi, njerëz të çdo lloji+ shpallen të drejtë për jetën.+
19 Ashtu si nëpërmjet mosbindjes së një njeriu të vetëm, shumë u bënë mëkatarë,+ po ashtu, nëpërmjet bindjes së një të vetmi, shumë do të bëhen të drejtë.+
20 Ndërkohë Ligji u dha për të treguar që mëkatet ishin të shumta.+ Megjithatë, atje ku mëkatet ishin me bollëk, mirësia e pamerituar vërshoi edhe më tepër.
21 Për cilin qëllim? Që, sikurse mëkati mbretëroi bashkë me vdekjen,+ edhe mirësia e pamerituar të mbretërojë me anë të drejtësisë, e cila të çon në jetën e përhershme nëpërmjet Jezu Krishtit, Zotërisë tonë.+
