Romakëve 8:1-39
8 Prandaj, ata që janë në unitet me Krishtin Jezu, nuk marrin dënimin me vdekje,
2 sepse ligji i frymës* që u jep jetë atyre që janë në unitet me Krishtin Jezu, ju ka çliruar+ nga ligji i mëkatit dhe i vdekjes.
3 Atë që Ligji s’e bënte dot,+ ngaqë natyra e njeriut* e dobësonte,+ Perëndia e bëri duke dërguar Birin e vet+ në tokë, në ngjashmëri me njerëzit mëkatarë,+ për të hequr mëkatin. Kështu e dënoi mëkatin e njerëzve,
4 që kërkesat e drejta të Ligjit, të përmbusheshin nga ne+ që nuk ecim sipas dëshirave mëkatare,* por sipas frymës.*+
5 Në fakt, kush jeton sipas dëshirave mëkatare, e ka mendjen te këto dëshira,+ por kush jeton sipas frymës, e ka mendjen te gjërat e frymës.+
6 Ta mbash mendjen te dëshirat mëkatare, do të thotë vdekje,+ kurse ta mbash mendjen te fryma, do të thotë jetë dhe paqe.+
7 Vërtet, ta mbash mendjen te dëshirat mëkatare, do të thotë armiqësi me Perëndinë,+ pasi ato nuk i nënshtrohen ligjit të Perëndisë, e as që mund t’i nënshtrohen.
8 Prandaj, kush jeton sipas dëshirave mëkatare, nuk mund t’i pëlqejë Perëndisë.
9 Megjithatë, nëse fryma e Perëndisë banon vërtet te ju, ju jetoni sipas frymës+ e jo sipas dëshirave mëkatare. Por, nëse dikush nuk ka mendjen* e Krishtit, ai nuk i përket atij.
10 Ama, nëse jeni në unitet me Krishtin,+ fryma ju jep jetë falë drejtësisë, edhe pse trupi juaj është i vdekur për shkak të mëkatit.
11 E nëse fryma e Atij që e ngriti Jezuin nga të vdekurit, banon te ju, Ai që ngriti Krishtin Jezu nga të vdekurit,+ do t’u japë jetë edhe trupave tuaj të vdekshëm+ me anë të frymës së tij, e cila banon te ju.
12 Kështu, vëllezër, ne vërtet jemi borxhlinj, por jo ndaj dëshirave mëkatare, që të jetojmë sipas tyre;+
13 sepse, nëse jetoni sipas dëshirave mëkatare, me siguri do të vdisni, por nëse i bëni veprat e trupit tuaj të vdesin+ nëpërmjet frymës, do të jetoni.+
14 Pasi të gjithë ata që drejtohen nga fryma e Perëndisë, janë vërtet bij të Perëndisë,+
15 sepse ju nuk morët një frymë skllavërie që të keni përsëri frikë, por morët një frymë birësimi me anë të së cilës ne thërrasim: «Abba,* o Atë!»+
16 Dhe vetë fryma e Perëndisë jep dëshmi bashkë me frymën* tonë+ se jemi fëmijë të Perëndisë.+
17 Prandaj, nëse jemi fëmijë të tij, jemi edhe trashëgimtarë—vërtet trashëgimtarë të Perëndisë, por edhe bashkëtrashëgimtarë+ me Krishtin—me kusht që të vuajmë bashkë me të,+ që edhe të na jepet lavdi bashkë me të.+
18 Kështu, jam i mendimit se vuajtjet e tanishme nuk janë asgjë në krahasim me lavdinë që do të tregohet nëpërmjet nesh,+
19 sepse krijesa mezi pret kohën kur të tregohet qartë lavdia e bijve të Perëndisë.+
20 Në të vërtetë, krijesa iu nënshtrua kotësisë+—jo sipas vullnetit të vet, por sipas vullnetit të atij që e nënshtroi—në bazë të shpresës
21 se edhe vetë krijesa do të çlirohet+ nga skllavëria e mëkatit dhe e vdekjes,* dhe do të ketë lirinë e lavdishme të fëmijëve të Perëndisë.
22 Ne e dimë faktikisht se deri tani e gjithë krijesa vazhdon të rënkojë dhe të përjetojë dhembje së bashku.
23 Jo vetëm kaq, por edhe ne që gëzojmë frytet e para të trashëgimisë sonë, pra, frymën, rënkojmë përbrenda+ ndërsa mezi presim birësimin,+ që të çlirohemi nga trupat tanë nëpërmjet shpërblesës.
24 Në fakt, ne shpëtuam kur na u dha kjo shpresë; por shpresa që shihet, nuk është më shpresë, sepse, kush shpreson tek ajo që sheh?!
25 Por, kur shpresojmë+ tek ajo që nuk shohim,+ vazhdojmë të presim për të me padurim dhe qëndrueshmëri.+
26 Po ashtu, edhe fryma na vjen në ndihmë kur jemi të dobët,+ sepse edhe atëherë kur nuk e dimë për çfarë të lutemi, vetë fryma ndërmjetëson për ne për rënkimet e pathëna.
27 Dhe Ai që heton zemrat,+ e kupton çfarë kërkon fryma, sepse ajo ndërmjetëson për të shenjtët në harmoni me vullnetin e Perëndisë.
28 Tani, ne e dimë se Perëndia bën që të gjitha veprat e tij të bashkëpunojnë për të mirën e atyre që e duan Perëndinë, po, të atyre që janë thirrur sipas qëllimit të tij,+
29 sepse këta, që Ai i kishte ndër mend që në fillim, i paravendosi edhe që të jenë pasqyrimi i Birit të tij,+ e kështu Biri të jetë i parëlinduri+ ndër shumë vëllezër.+
30 Përveç kësaj, ata që i paravendosi,+ edhe i thirri,+ dhe ata që i thirri, edhe i shpalli të drejtë,+ e së fundi, ata që i shpalli të drejtë, edhe u dha lavdi.+
31 Ç’të themi, pra? Nëse Perëndia është me ne, kush mund të jetë kundër nesh?!+
32 Përderisa ai nuk kurseu as Birin e vet, por ia dorëzoi vdekjes për të gjithë ne,+ a nuk do të na japë me bujari edhe çdo gjë tjetër?!
33 Kush mund të ngrejë padi kundër të zgjedhurve të Perëndisë?+ Askush, sepse vetë Perëndia i shpall ata të drejtë.+
34 Kush mund t’i dënojë me vdekje? Askush, sepse vetë Krishti Jezu vdiq për ne, e madje u ngrit nga të vdekurit; e tani është në të djathtë të Perëndisë+ dhe ndërmjetëson për ne.+
35 Çfarë mund të na ndajë nga dashuria e Krishtit?+ Shtrëngimi, vuajtja, përndjekja, uria, të zhveshurit, rreziku apo shpata?+
36 Vërtet është shkruar: «Për hirin tënd përballemi me vdekjen çdo ditë; jemi quajtur dele për t’u therur»,+
37 megjithatë, në të gjitha këto ne dalim plotësisht fitimtarë+ falë atij që na deshi.
38 Në fakt, jam i bindur që as vdekja, as jeta, as engjëjt, as qeveritë, as gjërat e së tashmes, as gjërat e së ardhmes, as fuqitë,+
39 as lartësitë, as thellësitë, as ndonjë krijim tjetër, nuk do të na ndajnë dot nga dashuria e Perëndisë, që është shprehur përmes Krishtit Jezu, Zotërisë tonë.
Shënimet
^ Duket se i referohet frymës së shenjtë.
^ Fjalë për fjalë «mishi». Shih Fjalorthin.
^ Fjalë për fjalë «sipas mishit». Shih Fjalorthin.
^ Ose «sipas drejtimit të frymës së shenjtë».
^ Fjalë për fjalë «frymën». Shih Fjalorthin.
^ Një fjalë hebraike ose aramaike që do të thotë «o Atë!»
^ Shih Fjalorthin.
^ Fjalë për fjalë «skllavëria e shkatërrimit».
