Habakuku 3:1-19
3 Lutja e profetit Habakuk me këngë të përvajshme:*
2 O Jehova, kam dëgjuar çfarë flitet për ty.
Vepra jote më mrekullon, o Jehova.
Gjallëroje veprën tënde në kohën e duhur!*
Bëje të njohur në kohën e duhur!*
Kujtohu, të lutem, të tregosh mëshirë gjatë trazirës.+
3 Perëndia erdhi nga Temani,i Shenjti nga mali Paran.+ (Selah)*
Madhështia e tij mbuloi qiejt+dhe toka u mbush me lavdinë e tij.
4 Ai shndriste porsi drita.+
Dy rreze vezulluese i dilnin nga duart,te të cilat fshihej forca e tij.
5 Para tij ecte murtaja,+dhe ethe të forta ndiqnin hapat e tij.
6 Ai u ndal, dhe toka u tmerrua.+
Nga vështrimi i tij, kombet u drodhën.+
Malet e përjetshme u thërrmuan,kodrat e lashta u gjunjëzuan.+
Udhët e lashtësisë i përkasin atij.
7 I pashë në pikë të hallit tendat e Kushanit,të dridheshin pëlhurat e tendave të Midianit.+
8 Mos vallë kundër lumenjve, o Jehova,mos vallë kundër lumenjve të është ndezur zemërimi?
Mos të është ndezur furia kundër detit?+
Kur kalërove mbi kuajt e tu,+karrocat e tua sollën fitore.*+
9 Ti e ke nxjerrë harkun dhe e ke bërë gati.
Shtizat* janë gati të kryejnë caktimin e tyre sipas një betimi.* (Selah)
Me lumenj e ndave tokën.
10 Kur të panë, malet u përpëlitën nga dhembjet.+
Një rrebesh vërshoi përmes vendit.
Nga thellësia, ujërat ushtuan+dhe ngritën duart* lart.
11 Dielli dhe hëna u ndalën në banesën e tyre madhështore.+
Shigjetat e tua dolën si drita.+
Vetëtima e heshtës sate të verbonte.
12 Marshove përmes tokës i indinjuar.
Kombet i shkele* i zemëruar.
13 Dole për të çliruar popullin tënd, për të shpëtuar të mirosurin* tënd.
E thërrmove prijësin* e shtëpisë së të ligjve,e cila u shkatërrua nga themeli deri te maja.* (Selah)
14 Ti ua shpove kokën luftëtarëve të tij me armët* e vetakur u sulën stuhishëm kundër meje.
Gëzonin tej mase kur i ngrinin pritë të munduarit dhe e gllabëronin.
15 Mes për mes detit shkele me kuajt e tu,po, mes për mes ujërave të trazuara e të paana.
16 Unë dëgjova dhe zemra m’u trondit.*Nga zhurma buzët m’u drithëruan.
Kalbësira hyri në kockat e mia+dhe leqet e këmbëve m’u drodhën.
Por do ta pres me qetësi ditën e vuajtjes,+sepse ajo po vjen kundër popullit që na sulmon.
17 Fiku mund të mos lulëzojëdhe hardhitë të mos japin fryt;ullinjtë mund të mos prodhojnëdhe fushat* të mos japin fare ushqim;kopeja mund të zhduket nga vathadhe të mos ketë asnjë gjedh në kasolle,
18 prapëseprapë unë do të ngazëlloj falë Jehovait,do të gëzoj falë Perëndisë së shpëtimit tim.+
19 Zotëria Sovran Jehova është forca ime.+Ai do t’i bëjë këmbët e mia si të drenushavedhe do të më bëjë të shkel në vende të larta.+
Për mjeshtrin e korit; me instrumentet e mia me tela.
Shënimet
^ Ose «këngë vajtimi».
^ Një mundësi tjetër «në kohën tonë!» Fjalë për fjalë «në mes të atyre viteve!»
^ Një mundësi tjetër «në kohën tonë!» Fjalë për fjalë «në mes të atyre viteve!»
^ Shih Fjalorthin.
^ Ose «shpëtim».
^ Një mundësi tjetër «Shigjetat».
^ Një mundësi tjetër «Fiset i kanë shpallur betimet e tyre».
^ Mund t’u referohet dallgëve.
^ Fjalë për fjalë «i shive». Shih Fjalorthin, «Lëmi; Shirja».
^ Fjalë për fjalë «deri te qafa».
^ Fjalë për fjalë «kreun».
^ Shih Fjalorthin.
^ Fjalë për fjalë «shtizat».
^ Fjalë për fjalë «barku m’u drodh».
^ Ose «brezaret».
