Jobi 19:1-29
19 Jobi iu përgjigj:
2 «Deri kur do të ma acaroni shpirtin?*+
Deri kur do të më dërrmoni me fjalë?+
3 Më keni qortuar* plot dhjetë herë.
Si s’ju vjen turp që më trajtoni kaq ashpër!+
4 Edhe nëse vërtet kam gabuar,faji më ngelet vetëm mua.
5 Nëse vazhdoni ta mbani veten më lart se unëdhe pretendoni se poshtërimi im është i merituar,
6 dijeni se është Perëndia që më ka mashtruar,ai vetë më ka zënë në rrjetën e tij.
7 Vazhdoj të bërtas: ‘Më kanë rënë në qafë!’, por s’marr asnjë përgjigje;+vazhdoj të thërras për ndihmë, por s’ka drejtësi.+
8 Udhën ma ka zënë me një mur të gurtë e s’kaloj dot;shtigjet m’i ka mbuluar me errësirë.+
9 Më ka zhveshur nga lavdia,ma ka hequr kurorën nga koka.
10 Më godet nga çdo anë derisa shuhem;ma shkul shpresën si të ishte pemë.
11 Zemërimi i vlon kundër mejee më sheh si të isha armiku i tij.+
12 Trupat e tij vijnë së bashku e më rrethojnë,përqark tendës sime ngrenë kampin e fushojnë.
13 Madje edhe vëllezërit m’i ka larguar,të njohurit më kanë kthyer kurrizin.+
14 Shokët e ngushtë* më kanë braktisur,dhe ata që i njihja mirë, më kanë harruar.+
15 Mysafirët dhe skllavet në shtëpinë time+ më shohin si të huaj;jam i panjohur për sytë e tyre.
16 I thërras shërbëtorit, por ai s’më përgjigjet;me buzët e mia i përgjërohem për dhembshuri.
17 Edhe fryma ime është e pështirë për time shoqe,+e jam bërë i neveritshëm për vëllezërit e mi.*
18 Për më tepër, fëmijët e vegjël më përbuzin;sapo çohem, fillojnë të më përqeshin.
19 Jam bërë i pështirë për të gjithë miqtë e mi;+të gjithë ata që doja, më janë kthyer kundër.+
20 Jam bërë kockë e lëkurë,+mezi u shpëtova kthetrave të vdekjes.*
21 Pak mëshirë për mua, o shokët e mi, pak mëshirë,se më ka rënë dora e Perëndisë.+
22 Pse vazhdoni të më përndiqni siç bën Perëndia?+
Pse vazhdoni të më sulmoni pa pushim?!*+
23 Ah, sikur të shkruheshin fjalët e mia!
Ah, sikur të hidheshin në një libër!
24 Ah, sikur të gdhendeshin përgjithnjë në shkëmbme një daltë* hekuri e me plumb!
25 Unë e di mirë se shpenguesi im+ rron;*ai do të vijë e do të ngrihet përmbi tokë.*
26 Edhe pasi të më jetë ngrënë lëkura,sa të jem gjallë, do ta shoh Perëndinë.
27 Po, do ta shohin sytë e mi, e jo sytë e ndonjë tjetri.+
Por tani thellë në shpirt ndihem i dërrmuar,*
28 se ju thoni: ‘E si po e përndjekim ne?+’
thua se rrënja e problemit të isha unë.
29 Mirëpo shpatën duhet ta keni frikë ju,+sepse ajo vjen kundër fajtorëve për t’i ndëshkuar.
Mos harroni se ka një gjykatës!»+
Shënimet
^ Shih Fjalorthin.
^ Ose «fyer».
^ Ose «Të afërmit».
^ Fjalë për fjalë «bijtë e barkut tim», pra, të barkut që më lindi (barkut të nënës sime).
^ Fjalë për fjalë «po shpëtoj me lëkurën e dhëmbëve».
^ Fjalë për fjalë «e s’keni të ngopur me mishin tim?!»
^ Fjalë për fjalë «kunj». Shih Fjalorthin.
^ Ose «riblerësi im ekziston».
^ Fjalë për fjalë «pluhur».
^ Ose «veshkat nuk punojnë më».
