Sipas Lukës 15:1-32
15 Tani, të gjithë taksambledhësit dhe mëkatarët i afroheshin për ta dëgjuar.+
2 Kështu farisenjtë dhe skribët murmuritnin: «Ky njeri i pret krahëhapur mëkatarët e madje ha me ta.»
3 Atëherë ai u tregoi këtë ilustrim:
4 «Cili nga ju po të ketë 100 dele dhe t’i humbasë njëra, nuk do t’i lërë 99 mbrapa në kullotë,* që të shkojë pas së humburës derisa ta gjejë?+
5 Dhe, kur e gjen, e vë mbi supe, tejet i gëzuar.
6 Sapo mbërrin në shtëpi, mbledh miqtë dhe fqinjët e u thotë: ‘Gëzohuni bashkë me mua, sepse e gjeta delen që më kishte humbur!’+
7 Unë ju them: po njësoj do të ketë më shumë gëzim në qiell për një mëkatar që pendohet,+ sesa për 99 të drejtë që s’kanë nevojë të pendohen.
8 Ose, kush është ajo grua që, edhe pse ka 10 drahma,* po të humbasë sikur një drahmë,* nuk ndez një llambë, nuk fshin shtëpinë e nuk lë vend pa kërkuar derisa ta gjejë?
9 Dhe, kur e gjen, mbledh shoqet e fqinjat e saj dhe u thotë: ‘Gëzohuni bashkë me mua, sepse e gjeta drahmën* që kisha humbur!’
10 Unë ju them: po njësoj gëzohen engjëjt e Perëndisë për një mëkatar që pendohet.»+
11 Pastaj vazhdoi: «Një njeri kishte dy djem.
12 Më i vogli i tha të atit: ‘Baba, më jep pjesën e pronës që më takon si trashëgimi.’ Atëherë ai e ndau pasurinë e vet mes tyre.
13 Pak ditë më vonë, djali më i vogël mblodhi gjërat e veta dhe u nis për në një vend të largët. Atje e harxhoi kot pasurinë e vet duke bërë jetë të shfrenuar.*
14 Pasi shpenzoi çdo gjë, mbarë vendin e mbërtheu një zi buke e rëndë, dhe ai u gjend ngushtë.
15 Madje, arriti deri në atë pikë, sa i kërkoi punë një vendaliu, i cili e dërgoi të kulloste derrat në kullotat e veta.+
16 Djali ishte aq i uritur, sa i shkonte goja lëng për bishtajat* që hanin derrat, por askush nuk i jepte gjë për të ngrënë.
17 Kur i erdhën mendtë, tha: “Punëtorët e babait tim kanë bukë sa të ngopen, kurse unë këtu po vdes nga uria!
18 Do të ngrihem e do të shkoj tek im atë dhe do t’i them: ‘Baba, kam mëkatuar kundër qiellit dhe kundër teje.
19 Nuk jam më i denjë të quhem yt bir. Më trajto si një nga punëtorët e tu.’”
20 Kështu u ngrit e shkoi tek i ati. Kur ishte ende goxha larg, i ati e vuri re dhe iu dhimbs aq shumë, sa vrapoi, iu hodh në qafë* dhe e puthi me përzemërsi.
21 Atëherë i biri i tha: ‘Baba, kam mëkatuar kundër qiellit dhe kundër teje.+ Nuk jam më i denjë të quhem yt bir.’
22 Por i ati u tha skllevërve të vet: ‘Shpejt, sillni një mantel, më të mirin, dhe vishjani, vërini një unazë në dorë dhe vishini sandale në këmbë.
23 Sillni edhe viçin e majmë, thereni dhe le të hamë e të festojmë,
24 sepse djali im ishte i vdekur dhe u kthye përsëri në jetë,+ ishte i humbur dhe u gjet.’ Kështu ata nisën të kënaqeshin e të festonin.
25 Ndërkohë, djali më i madh ishte në arë. Kur po kthehej dhe po i afrohej shtëpisë, dëgjoi këngë e valle.
26 Prandaj thirri një nga shërbëtorët dhe e pyeti ç’po ndodhte.
27 Ai iu përgjigj: ‘Është kthyer vëllai yt, dhe babai yt theri viçin e majmë ngaqë ai erdhi shëndoshë e mirë.’
28 Por ky u zemërua nga kjo dhe nuk pranonte të shkonte brenda. Atëherë i ati doli dhe nisi t’i përgjërohej që të hynte në shtëpi.
29 Djali i tha të atit: ‘Dëgjo, kam kaq vjet që punoj si skllav për ty dhe të jam bindur në çdo gjë, e megjithatë asnjëherë nuk më dhe qoftë edhe një kec që të kënaqesha me shokët e mi.
30 Por, me t’u kthyer ky yt bir, që e harxhoi kot* pasurinë tënde me prostitutat, ti there për të viçin e majmë.’
31 I ati iu përgjigj: ‘Biri im, ti ke qenë gjithnjë me mua dhe gjithçka imja është jotja.
32 Por ne s’kemi si të mos festojmë e të mos gëzojmë, sepse vëllai yt ishte i vdekur dhe u kthye në jetë, ishte i humbur dhe u gjet.’»
Shënimet
^ Fjalë për fjalë «në vende të shkreta».
^ Shih Shtojcën B14.
^ Shih Shtojcën B14.
^ Shih Shtojcën B14.
^ Ose «të shthurur; të shkujdesur».
^ Fjalë për fjalë «bishtajat e çiçibanozit».
^ Ose «e përqafoi».
^ Fjalë për fjalë «e hëngri».
